του Διαμαντή Σεϊτανίδη
Εξίσωση μηδενικού αθροίσματος!
Δεν αμφέβαλλα ότι και φέτος τα θέατρά μας είναι γεμάτα αξιόλογες παραστάσεις.
Αλλά απόρησα που το ταίρι μου, μού πρότεινε να πάμε να δούμε ένα έργο με τον περίεργο τίτλο «Nachtland», που μάλλον μεταφράζεται ως «η χώρα όπου επικρατεί το απόλυτο σκοτάδι».
«Παίζει και η Τρικαλιώτη» μου είπε, μάλλον για να με πείσει, κάτι όμως που με άφησε αδιάφορο, οκ, καλά κάνει και παίζει…
Πήγαμε, λοιπόν, Σάββατο απόγευμα στο θέατρο «Αποθήκη» (όνομα και πράγμα…) για να δούμε αυτό το πωστολένε, με την Τρικαλιώτη (τη Γκουλιώνη, όμως, δεν μου την ανέφερε…).
Ομολογώ ότι μου φάνηκε ότι στην αρχή το έργο έκανε μια «κοιλίτσα», εκεί που τα δυο αδέλφια ψιλομαλώνουν για το πόσο κοντά ήταν το καθένα στον πατέρα τους, ο οποίος είχε πεθάνει πριν από δυο εβδομάδες, έως ότου ανακαλύπτουν στο πατάρι του σπιτιού του, που το άδειαζαν, έναν πίνακα, προσεκτικά συσκευασμένο με χαρτόνι για να μην πάθει τίποτα.
Προφανώς δεν θα κάνω spoil την υπόθεση, αλλά η συνέχεια είναι ΕΚ-ΠΛΗ-ΚΤΙ-ΚΗ!
Γιατί αρχίζει να πλέκεται ένα κουβάρι από επιχειρήματα για το ρόλο της Γερμανίας, των Εβραίων, του σημερινού Ισραήλ, της Παλαιστίνης, για το αν έχει σημασία ένας πίνακας αφ’ εαυτού ή αυτό που κυρίως παίζει ρόλο είναι ποιος τον έχει ζωγραφίσει…
Μπορεί ο σημερινός Γερμανός να αποσείσει από επάνω του το βάρος ότι πιθανότατα ο παππούς ή η γιαγιά του ήταν μέλος του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος;
Μπορεί ο σημερινός Εβραίος να αποσείσει από πάνω του το Ολοκαύτωμα, ή θέλει να είναι ΑΥΤΟ που θα προσδιορίζει την πορεία του στο χρόνο;
Πώς ο Εβραίος που υπέστη το Ολοκαύτωμα αντιμετωπίζει τις σφαγές αμάχων στην Παλαιστίνη;
Είναι το Παλαιστινιακό απόρροια του αντισημιτισμού που καλλιέργησαν οι ναζί;
Ποιοι ΑΛΗΘΙΝΑ δεν θέλουν δυο κράτη στη Μέση Ανατολή;
Κι ακόμα: Μετράει η μουσική του Στράους, ή το ότι ήταν η μουσική των ναζί;
Το έργο τέχνης υπάρχει πέρα από τον καλλιτέχνη, ή ορίζεται από αυτόν;
Μπορεί ένας Γερμανός σήμερα να έχει παντρευτεί μια Εβραία, να την αγαπά και ταυτόχρονα να θαυμάζει την καλλιτεχνική φύση του Αδόλφου Χίτλερ;
Απολαμβάνουμε ένα οποιοδήποτε έργο τέχνης, ανεξάρτητα αν ο δημιουργός του ήταν εγκληματίας, αναμάρτητος, κίναιδος, καταστροφέας ή άγιος;
Ή μήπως ΑΚΡΙΒΩΣ το ποιόν του δημιουργού προσδιορίζει το χαρακτήρα και την αξία του έργου τέχνης;
Το ίδιο αξίζει ένας πίνακας που δημιούργησε ο Πικάσο, και το ίδιο ένας άλλος, άγνωστος, εξίσου όμως πιστός δημιουργός του κυβισμού;
Μια παράσταση- απόλαυση, με έντονα στοιχεία αρχαιοελληνικής τραγωδίας, που στο τέλος με απίστευτο τρόπο επέρχεται ενός είδους «κάθαρση», η οποία όμως δεν είναι ικανή να σκεπάσει όσα προηγήθηκαν.
Γιατί, εν τέλει, όλα όσα αποκαλύφθηκαν, όλα όσα συντελέστηκαν επί σκηνής, ήταν «για ένα πουκάμισο αδειανό, για μιαν Ελένη», όπως έλεγε ο αειθαλής Σεφέρης.
Μόνο που στο έργο δεν τη λένε Ελένη, αυτή που στο τέλος με την εμφάνισή της δείχνει τη ματαιότητα…
Nachtland, του πάρα πολύ ενδιαφέροντος Γερμανού συγγραφέα Μάριου φον Μάγιεμπουργκ.
Μια άλλη ματιά, ανατρεπτική, που βάζει τον αναγνώστη- θεατή στο επίκεντρο του προβληματισμού, θέτει ερωτήματα και αφήνει εσένα να πας όσο πιο βαθιά μπορείς στο πρόβλημα και εν τέλει να δώσεις τις δικές σου απαντήσεις…
Αν σας αρέσουν αυτά τα έργα, να μην το χάσετε, σας παρακαλώ.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Άστραψε και βρόντηξε η Συμπαράταξη
Στην πολιτική υπάρχουν αντίπαλοι, στον υπόκοσμο εχθροί
Η κακοπαιγμένη παράσταση και τα μεγάλα ερωτήματα που δεν έχουν απάντηση
Το αύριο της πόλης και η ρεβάνς που θέλει να πάρει το χθες
Υπάρχει καλή και κακή λογοδοσία;
Γιάννης Τομπούλογλου: Δώρα Γκουντούρα μας κάνεις υπερήφανους
Έπεα πτερόεντα από την Αριστερά του καναπέ και μια σπουδή στον Πιραντέλο
Κοιτάζοντας τον καθρέφτη τους
Πιο κάτω δεν έχει...
Με γοργούς ρυθμούς προχωρεί το αντιπλημμυρικό έργο στη Σκρα
Η πόλη γλεντάει (και μερικοί σκούζουν...)
Έτοιμη η πρώτη παιδική χαρά- Πώς την άφησε ο Βούρος, πώς την έφτιαξε ο Τομπούλογλου
Το video του Δήμου για όσα συνέβησαν στην ενημέρωση για το αντιπλημμυρικό
Η διαχείριση του παράλογου
Συμπεράσματα από την ενημέρωση το Δημάρχου σχετικά με το αντιπλημμυρικό
Δείτε το video για τα 100 χρόνια της πόλης και της ΑΕΚ