του Διαμαντή Σεϊτανίδη
Διάβασα την απάντηση που έγραψε ο Ηλίας Τάφας στο δημοσίευμά μου κι αισθάνομαι ότι έχω δυο ειδών παρατηρήσεις.
Όχι δυο παρατηρήσεις, μόνο. Δυο ΕΙΔΩΝ παρατηρήσεις:
1
Το επίπεδο της αντιπαράθεσης στο δήμο μας είναι πολύ χαμηλό.
Κι όσοι μετέχουν στα κοινά, έχουν την ευθύνη τους.
Το σημειώνω αυτό, διότι ο κ. Τάφας δημοσιεύει -δεν κατάλαβα το λόγο- ένα βίντεο από τους πανηγυρισμούς του συνδυασμού που νίκησε στις εκλογές, όπου βλέπω πολίτες να πανηγυρίζουν.
Νίκησαν και πανηγυρίζουν.
Οι άνθρωποι του συνδυασμού στον οποίο μετείχε ο κ. Τάφας το έκλεισαν το μαγαζί (δηλ το εκλογικό κέντρο) κι αποσύρθηκαν.
Έτσι γίνεται στις εκλογές, τι να κάνουμε;
«Έτσι είν’ η ζωή και πώς να την αλλάξεις, άλλοι κλαίνε κι άλλοι γελάνε δηλαδή», που έλεγε η μακαρίτισσα η Βικάρα…
Ενοχλήθηκε από το ύφος των πανηγυρισμών η αισθητική του κ. Τάφα;
Αλήθεια;

Ενώ αυτό εδώ, ας πούμε, είναι η επιτομή της κοσμιότητας και της ευπρέπειας;

Ή με αυτό, ας πούμε, δεν έχει πρόβλημα η αισθητική του κ Τάφα;

Μάλλον όχι, αν λάβουμε υπόψη ότι με τον συγκεκριμένο επικεφαλής ο κ Τάφας πολιτεύτηκε και συνεργάστηκε αρμονικά επί 4 μαύρα για την πόλη, χρόνια…
Επίσης, πριν μιλήσουμε για το πώς πήγαν οι υποψήφιοι της Συμπαράταξης στη Συμπαράταξη, πρέπει ΕΣΕΙΣ κ Τάφα να εξηγήσετε στο λαό της πόλης ΜΕ ΠΟΙΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ πήγατε σε έναν συνδυασμό, επικεφαλής του οποίου ήταν ένας άνθρωπος ΕΝΤΕΛΩΣ ΕΞΑΦΑΝΙΣΜΕΝΟΣ από την πόλη επί 40 ολόκληρα χρόνια.
Πώς ακριβώς έγινε αυτό κύριε Τάφα; Πείτε μας και μετά ζητήστε να σας πουν τα ίδια όσοι πήγαν σε άλλους συνδυασμούς.
Εσείς πώς και βρεθήκατε στον συνδυασμό ενός ΕΠΙ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΑΠΟΝΤΟΣ από την πόλη;
Επιστρέφω στο πρώτο είδος των παρατηρήσεών μου, το οποίο αφορά στο πολύ χαμηλό επίπεδο των αντιπαραθέσεων στην πόλη μας.
Τι λέει ο κ. Τάφας στην απάντησή του; Αντιγράφω τα επίμαχα αποσπάσματα: «…Οι δημότες που ψήφισαν τον ίδιο συνδυασμό (σ.σ. τη Συμπαράταξη) μπορεί να μην ενημερώθηκαν επαρκώς για το πότε έφυγε ο Χάρης Τομπούλογλου και ήρθε ο Γιάννης Τομπούλογλου ή μπορεί να μη θυμούνται τι είχε γίνει πριν από 10 χρόνια».
Νωρίτερα δε, είχε σημειώσει: «…δεν ξέρω πόσο προσβάλλονται όλοι αυτοί οι ευπρεπείς οικογενειάρχες…» που επέλεξαν Συμπαράταξη και τους οποίους αποκάλεσε «Όρκ» ο κ. Τάφας.
Να με συγχωρείτε, αλλά τα «δεν ξέρω» και τα «μπορεί» δεν αποτελούν επιχειρήματα.
Αποτελούν απόψεις, αντιλήψεις, προσωπικές σκέψεις.
Όχι όμως επιχειρήματα.
Κατά τα λοιπά ο κ. Τάφας επαναλαμβάνει το απαράδεκτο, ότι δηλ Χάρης και Γιάννης Τομπούλογλου, επειδή είναι αδέλφια, είναι το ίδιο πράγμα, δηλ περίπου οι καταδίκες του πρώτου με κάποιον περίεργο, μαγικό, απόκοσμο τρόπο «μεταφέρονται» στον δεύτερο.
Είναι ντροπή αυτή η αντίληψη, είναι η επιτομή του φασισμού.
Οι φασίστες κι οι ναζί έλεγαν ότι ΟΛΟι οι Εβραίοι είναι το ίδιο, ότι ΟΛΟΙ οι Γερμανοί είναι καλύτεροι κλπ.
Κι επειδή ο Ηλίας Τάφας δεν μου φαίνεται καθόλου φασίστας, τον συμβουλεύω (με την ιδιότητα του πολύ μεγαλύτερου σε ηλικία και με το θάρρος του δημοσιογραφούντος δίνω τη συμβουλή…) να μην καταφεύγει σε τέτοιους ισχυρισμούς, που τον ταυτίζουν με κάτι που στα δικά μου μάτια, ασφαλώς δεν είναι.
2
Και πάμε στα ακόμα παλιότερα περί της κηδείας του Λάζαρου Τομπούλογλου, που εγώ επανέφερα κι ο κ. Τάφας εξηγεί τη θέση του.
Κοιτάξτε, νομίζω ότι ο κ αντιδήμαρχος τα έχει μπλέξει λίγο τα πράγματα.
Στο δικό μου αξιακό σύστημα, όταν ζητάμε συγγνώμη, τη ζητάμε από ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΙ μας άκουσαν να λέμε κάτι το οποίο θεωρούμε ότι κακώς είπαμε.
Κι εγώ έχω πει και γράψει πράγματα για τα οποία μετάνιωσα, κι εγώ έχω ζητήσει συγγνώμη δημόσια από ΟΛΟΥΣ όσοι με άκουσαν ή με διάβασαν.
Ανθρώπινο το σφάλλειν και ουδείς αναμάρτητος.
Ζητούμε συγγνώμη, όμως, γι αυτό που είπαμε, δεν κάνουμε επιλογή από ποιον ζητούμε συγγνώμη.
Αυτό πιστεύω εγώ και διαισθάνομαι ότι αυτό πιστεύει και η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων.
Κλείνω με μια ακόμα παρατήρηση:
Νομίζω ότι ο Ηλίας Τάφας αδικεί τον εαυτό του, επειδή απρόσεκτα λέει και κάνει πράγματα.
Όχι πάντα, βέβαια, αλλά όταν είσαι δημόσιο πρόσωπο δεν χρειάζεται να κάνεις τέτοια λάθη καθημερινά, μια ή δυο φορές είναι αρκετές…
Θέλω δε, να τον ευχαριστήσω δημόσια, γιατί ήταν το ένα από τα δυο πρόσωπα από την Πολιτών Πολιτεία, που είχε το θάρρος να με συλλυπηθεί για την απώλεια του πατέρα μου.
Ο Ηλίας Τάφας το έκανε δημόσια, γι αυτό δημόσια τον ευχαριστώ, το άλλο πρόσωπο το έκανε ιδιωτικά και γι αυτό δεν το ονοματίζω.
Κι η πράξη αυτή του αντιδημάρχου, θυμίζει σε όλες και όλους ότι οι προσωπικές σχέσεις ανθρώπων σε μια μικρή πόλη όπως η δική μας, μπορούν σε οριακές στιγμές της ζωής τους να σταθούν πάνω από δημοτικές, πολιτικές ή άλλες διαφορές.
Κάποιοι άλλοι, τιποτένιοι, που προεκλογικά μου τηλεφωνούσαν καθημερινά για γνώμες και συμβουλές, ούτε συλλυπητήρια δεν μου είπαν επειδή δεν έγινα, όπως τα μούτρα τους, τσιράκι του Βούρου τη δεύτερη Κυριακή...
Ας μην κινείται, λοιπόν, σπασμωδικά, ας λειτουργεί λίγο πιο ψύχραιμα, γιατί -κατά τη γνώμη μου, πάντοτε- αδικεί τον εαυτό του.
Με την ευκαιρία -άσχετο, θα μου πείτε, σωστά το λέτε…- θέλω να πω "ευχαριστώ" σε εργαζόμενους του δήμου κι άλλους πολίτες που παρακολούθησαν το χθεσινό δημοτικό συμβούλιο, οι οποίοι με πλησίαζαν και με συλλυπούνταν.
Ήταν μεγάλη έκπληξη για μένα, πολύ μα πάρα πολύ συγκινητικό και τους/τις ευχαριστώ από καρδιάς, έναν- έναν και μία- μία.
Καλές Γιορτές να έχουμε, χωρίς σκουπίδια ελπίζω…