του Διαμαντή Σεϊτανίδη
Τι κρίμα να μην ζει στις μέρες μας ο αξεπέραστος Δημήτρης Ψαθάς!
Ο μοναδικός Ψαθάς, που είχε μπει μέσα στην ψυχοσύνθεση του Έλληνα της εποχής κι έγραψε έργα αθάνατα, όπως η μοναδική κωμωδία «η μαντάμ Σουσού», με την μεγαλοκοπέλα από τον Βούθουλα, που μεγαλοπιάστηκε και νόμιζε τον εαυτό της Κολωνακιώτισσα και αριστοκρατία κι έτσι…
Αν ο μεγάλος Ψαθάς ζούσε στις μέρες μας, πιστεύω ότι θα εύρισκε πλούσιο υλικό για να γράψει τον «μεσιέ Σουσό», την αρσενική εκδοχή της «μαντάμ Σουσούς».
Ο Μεσιέ Σουσός, μεγαλωμένος σε μια όμορφη προσφυγική πόλη, κάποια στιγμή νωρίς στη ζωή του μεγαλοπιάστηκε και νόμιζε ότι έχει γεννηθεί για τα βόρεια προάστεια, όχι για τον «Μπύθουλα» ή αλλιώς «Ζεφύρι».
Την κοπάνησε λοιπόν, έριξε μαύρη πέτρα πίσω του, και πήγε στα αριστοκρατικά Βριλήσσια.
Μακριά κι αλάργα από τους Μπυθουλαίους, ούτε να τους δει, ούτε να τους ακούσει ήθελε, κακοχρονονάχουνε…
Έλα όμως που το μεγάλο αφεντικό του είπε να ξαναγυρίσει πίσω και να πάρει την πόλη.
Πίσω; Στον Μπύθουλα;
Ω, μον ντιέ, κελ καταστρόφ…
Το μεγάλο αφεντικό όμως δεν σηκώνει και πολλά, κι έτσι ο μεσιέ Σουσός «έκανε τον πόνο του κουράγιο, στην αγάπη του έβαλε φωτιά», κι απ’ τα ψηλά στα χαμηλά και από τα Βριλήσσια στο Ζεφύρι…
Έλα, όμως, που οι παλιοΜπυθουλαίοι στο Ζεφύρι ήθελαν να του φέρνουν κι αντιρρήσεις!
Σε ποιον;
Στον μεγάλο (μη γελάτε…)
Στον τρισμέγιστο (μη γελάτε, λέμε…)
Στον Ήλιο της αυτοδιοίκησης, που παράτησε -άκουσον, άκουσον…- τα αριστοκρατικά Βριλήσσια, με τα μπιστρό τους, με τα μπραντς τους, με τις καθωσπρέπει βεγγέρες, με τα πούρα, τα κονιάκ, τα ουίσκι, με το «σεις» και με το «σας» για να πάει πού;
Στον βρωμοΜπύθουλα!
Στο Ζεφύρι!
Κι αυτοί οι Μπυθουλαίοι, αχάααριστοι, να μην τον ακούν και να θέλουν, λέει, να περάσει αυτό που λένε οι πολλοί…
Ποιοι πολλοί βρε ζούδια, που θα αντιμιλήσετε εσείς στον Μεσιέ Σουσό!
Τι λέω «θα αντιμιλήσετε»; Που θα σταθείτε, παλιοΜπυθουλαίοι μπροστά στον τεράστιο (μη γελάτεεεε) και θα του πείτε να αποφασίζουν οι πολλοί…
Γι αυτό σας το είπε καθαρά ο τρισμέγιστος (είμαι κι εγώ προκλητικός, το ξέρω…), ο τιτανοτεράστιος, ο Μεσιέ Σουσός: «Όλοι σας και μόνος μου»!
Κι αμέσως έτρεξαν οι Μπυθουλαίοι να το κάνουν πράξη, το κέλευσμα του απροσμέτρητου: Στις κάλπες μαζεύτηκαν όλοι τους, και τον άφησαν μόνο του.
Και τώρα ξανά, απελευθερωμένος από το «πτωχοκομείο», μαυρισμένος και ξεπουπουλιασμένος, ξαναγυρίζει στα αγαπημένα του Βριλήσσια, να ξιπάζεται ότι είναι κι αυτός ένας από τους λιμοκοντόρους.
Και τώρα;
Τι θα γίνει το «Ζεφύρι» χωρίς τον Μεσιέ Σουσό;
Μάλλον θα ξαναβρεί το δρόμο του…
Όσο για τον ίδιο τον Σουσό, ισχύει η ιστορική ατάκα του φίλου του, Καλοχαιρέτα:
«Ετελείωσε».
Εντελώς!