του Διαμαντή Σεϊτανίδη
Τώρα που τέλειωσαν οι αυτοδιοικητικές εκλογές και πέρασαν λίγες ημέρες, ώστε όλοι να ηρεμήσουμε και να δούμε τα πράγματα πιο ψύχραιμα, είναι η ώρα της ανάλυσης του εκλογικού αποτελέσματος στο Δήμο Νέας Φιλαδέλφειας και Νέας Χαλκηδόνας.
Ας θυμηθούμε πρώτα το πλαίσιο: Το 2019 επικράτησε η Πολιτών Πολιτεία έναντι της Δύναμης Πολιτών.
Στη διάρκεια της τετραετίας η δύναμη Πολιτών άλλαξε επικεφαλής και στη συνέχεια αποφάσισε να μην συμμετάσχει στις φετινές δημοτικές εκλογές.
Συνεπώς από τις δυο μεγαλύτερες δυνάμεις του 2019, η μια δεν πήρε καν μέρος στις φετινές εκλογές.
Φέτος διεκδίκησαν τη δημοτική Αρχή, έξι συνδυασμοί. Από αυτούς, πρωτοεμφανιζόμενοι ήταν δυο, οι οποίοι κατέλαβαν τις τελευταίες θέσεις: Οι παρατάξεις του Στέφανου Γατσούλη και του Γιάννη Τζέλη.
Ειδική περίπτωση είναι ο συνδυασμός του εκλεγμένου Δημάρχου, Γιάννη Τομπούλογλου που -ως συνδυασμός- ήταν παλιός, αλλά το άφθαρτο πρόσωπο του επικεφαλής, καινούργιο.
Οι άλλες παρατάξεις ήταν επανεμφανιζόμενες, ακόμα κι αυτή του Λύσσανδρου Γεωργαμλή, που με τον ίδιο επικεφαλής είχε πάρει μέρος στις εκλογές του 2014 κι είχε έλθει δεύτερη.
Το πρώτο συμπέρασμα, λοιπόν, είναι ότι οι νεοεμφανιζόμενοι δεν έπεισαν, όπως λχ είχε πείσει το 2019 ο Γιάννης Βούρος, ή το 2014 ο Άρης Βασιλόπουλος, αμφότεροι πρωτοεμφανιζόμενοι ως υποψήφιοι Δήμαρχοι τις αντίστοιχες χρονιές.
Άρα η μάχη θα δινόταν μεταξύ των «παλιών» με τον αστερίσκο που ήδη κατέγραψα, του Γιάννη Τομπούλογλου, νέος επικεφαλής σε παλαιό συνδυασμό.
Κατά τα λοιπά, ο πιο «καινούργιος» από τους «παλιούς» ήταν προφανώς ο συνδυασμός του Γιάννη Βούρου, που εμφανίστηκε το 2019, γι αυτό είχε και «το πάνω χέρι», αφού όλοι οι άλλοι αντίπαλοί του που θα μπορούσαν να μπουν στον δεύτερο γύρο, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο είχαν ξαναεκτεθεί στη λαϊκή ψήφο κι είχαν απορριφθεί.
Δεύτερο στοιχείο, που ισχύει γενικά για τις εκλογές, άρα και ειδικά για τις φετινές δημοτικές εκλογές στην πόλη μας: Τις εκλογές ή τις κερδίζουν ή τις χάνουν αυτοί που ασκούν την διοίκηση: Κανένας καλός Δήμαρχος δεν έχασε την επανεκλογή του.
Κι επειδή το μυαλό πολλών θα πάει στον Κώστα Μπακογιάννη, θυμίζω ότι δεν έκανε μόνο το λάθος του Μεγάλου Περίπατου, αλλά επέμεινε σε αυτόν, με αποτέλεσμα σχεδόν τρία από τα τέσσερα χρόνια της θητείας του, η Πανεπιστημίου να είναι σκαμμένη και να προκαλεί ταλαιπωρία σε όλους όσοι περνούσαν από εκεί, πεζοί ή εποχούμενοι.
Υπήρξε κι εφησυχασμός μετά το 41-14 του πρώτου γύρου, υπήρξε και το λάθος του debate…
Τα λάθη στην πολιτική πληρώνονται.
Αλλά ας επιστρέψουμε στην πόλη μας.
Κακός Δήμαρχος
Το πρώτο και κύριο αίτιο του εκλογικού αποτελέσματος είναι ότι ο Γιάννης Βούρος δεν καταγράφηκε στη συνείδηση της πόλης ως επιτυχημένος Δήμαρχος.
Πρώτα έχασε ο Βούρος, και μετά κέρδισε ο Τομπούλογλου -ή ο όποιος κέρδιζε- γιατί στις εκλογές πρώτα χάνει ο υφιστάμενος και μετά κερδίζει ο διεκδικητής.
Θα ανοίξω κι εδώ μια παρένθεση.
Τι πιστεύετε ότι θέλει ο σημερινός πολίτης από τον Δήμαρχό του σε μια πόλη όπως η Φιλαδέλφεια κι η Χαλκηδόνα;
Εγώ λέω λίγα πράγματα: Πρώτον και κύριον, η γειτονιά του να είναι καθαρή. Αυτό δεν το ζητάει, το ΑΠΑΙΤΕΙ.
Μια βρώμικη πόλη είναι ασφαλές εισιτήριο ήττας για τον Δήμαρχό της. Κι η πόλη μας ήταν βρώμικη τα τελευταία 4 χρόνια.
Δεύτερον, ο πολίτης θέλει να έχει την αίσθηση ότι ο Δήμαρχος μεριμνά για τη γειτονιά του.
Θέλει να τον νιώθει κοντά του, να έρχεται συχνά στη γειτονιά, να βλέπει την κατάσταση, να είναι αυτόπτης μάρτυς των προβλημάτων και να δρομολογεί λύσεις.
Ο Γιάννης Βούρος ούτε κατά διάνοια δεν μπήκε σε αυτή τη λογική.
Και τρίτον ο πολίτης θέλει να έχει την αίσθηση ότι «κάτι γίνεται» στην πόλη, κι αυτό το «κάτι» τον αφορά.
Ότι φτιάχνεται το Άλσος για να πηγαίνει βόλτα, ότι γίνονται ποδηλατόδρομοι γι αυτόν και τα παιδιά του, ότι μπορεί να βρει από το κινητό του άδεια θέση για να παρκάρει, ώστε να μην ταλαιπωρείται.
Αυτά θέλει ο σημερινός πολίτης ενός δήμου σαν τον δικό μας, πιστεύω.
Τίποτα από αυτά δεν του έδωσε ο Γιάννης Βούρος και έτσι, ηττήθηκε φυσιολογικά.
Κι η ήττα του θα ήταν συντριπτική, αν ο ανταγωνιστής του στον δεύτερο γύρο, Γιάννης Τομπούλογλου, δεν «κουβαλούσε» την, επιβαρυμένη στους πολλούς, εικόνα του αδελφού του, Χάρη.
Διακομματική Συμπαράταξη από αναγνωρισμένους
Ένας άλλος λόγος ήταν η διακομματική σύνθεση της Συμπαράταξης.
Δεξιοί, κεντρώοι, αριστεροί, μετείχαν σε έναν συνδυασμό, επικεφαλής του οποίου ήταν ένας άνθρωπος ο οποίος προ τριμήνου ήταν πρόεδρος της τοπικής της Νέας Δημοκρατίας.
Αυτό δείχνει την παραδοχή πολλών στο πρόσωπο του Γιάννη Τομπούλογλου, η οποία έλαβε τη μορφή κινήματος στον δεύτερο γύρο.
Δυνάμεις εντελώς ετερόκλητες ιδεολογικά, πολιτικά, δημοτικά, με όχι μικρές προσωπικές αντιθέσεις μεταξύ τους, κατάφεραν να συνυπάρξουν στη στήριξη του Γιάννη Τομπούλογλου, προκειμένου η πόλη να απαλλαγεί από έναν κακό Δήμαρχο όπως ο Γιάννης Βούρος.
Στελέχη του συνδυασμού Γεωργαμλή και ο ίδιος ο επικεφαλής του, ο Παντελής Γρετζελιάς, επιφανή στελέχη της Δύναμης Πολιτών, η μισή Σύγχρονη Πόλη και σημαντικές δυνάμεις που στον πρώτο γύρο βρέθηκαν κοντά στον Γιάννη Τζέλη, στήριξαν τον Γιάννη Τομπούλογλου στον επαναληπτικό γύρο, δείχνοντας ότι η πόλη επιζητεί την αλλαγή, είτε γιατί ο νικητής είναι «σαρξ εκ της σαρκός» της, είτε γιατί ήθελαν να γλιτώσουν από τον ηττημένο.
Τα επιχειρήματα
Τριτεύων λόγος -δυστυχώς- αλλά υπαρκτός είναι και η δύναμη των επιχειρημάτων που αντιπαρατέθηκαν στην προεκλογική περίοδο.
Τα επιχειρήματα της αντιπολίτευσης αφορούσαν στην κατάσταση της πόλης, δηλαδή στην ανάδειξη της ακαταλληλότητας της σημερινής δημοτικής Αρχής.
Η απάντηση ΔΕΝ ήταν επί της ουσίας των δημοτικών πεπραγμένων Βούρου, αλλά ότι «ο Γιάννης είναι αδελφός του χάρη» που έχει τις γνωστές περιπέτειες.
Οι πολίτες, όμως, καλώς ή κακώς, ενδιαφέρονται ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ, όπως ήδη σημείωσα, για τη βελτίωση της πόλης.
Ζητούν ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ έναν καλό Δήμαρχο.
Γι αυτό και στο Βόλο εξέλεξαν με την πρώτη τον Μπέο, παρά τη θλιβερή, αν όχι γελοία, δημόσια παρουσία του, τις ύβρεις, τις χειροδικίες κλπ.
Εδώ δεν είχαμε καν τον Χάρη Τομπούλογλου υποψήφιο -που βλέποντας τα τελικά αποτελέσματα πιστεύω ότι δεν θα είχε εκλεγεί- αλλά τον αδελφό του, τον οποίο οι οπαδοί του Βούρου «πυροβολούσαν» επειδή… είναι αδελφός του Χάρη.
Το επεσήμανα καθαρά λίγες μέρες πριν τις εκλογές και θεωρώ ότι επηρέασε καθοριστικά το εκλογικό αποτέλεσμα.
Με δυο λόγια: Ο Γιάννης Βούρος έκανε ό,τι ήταν δυνατό για να ηττηθεί: Πόλωσε τη δημοτική ζωή βάζοντας απέναντί του όλους τους αντιπάλους του, κι απόδειξη είναι ότι στον δεύτερο γύρο οι ελάχιστες δυνάμεις που τον συνέτρεξαν από την αντιπολίτευση ήταν από τις πρωτοεμφανιζόμενες παρατάξεις, που δεν είχαν ζήσει τη δημοτική ζωή των τελευταίων 4 ετών.
Επίσης ο Βούρος έχασε τους συμπολίτες που είναι μακριά από τη δημοτική ζωή, διότι είδαν την πόλη τους και τη γειτονιά τους να είναι εγκαταλειμμένη.
Και τέλος, στα ισχυρά επιχειρήματα της αντιπολίτευσης για την κατάσταση στην πόλη, απαντούσε με το «ντέρτι» των υποστηρικτών του, όχι με ισχυρά αντεπιχειρήματα που θα μπορούσαν να πείσουν κάποιους πολίτες ώστε να τον στηρίξουν.
Με ενδιαφέρον περιμένω τις απόψεις σας στα σχόλια. Στους καλοθελητές επισημαίνω ότι ύβρεις και υπονοούμενα, θα πάνε κατευθείαν «κουβά».
Όποιος θέλει να μιλήσουμε πολιτικά, ευχαρίστως.
Όποιος θέλει να βγάλει τα απωθημένα του, τα κουβαδάκια του και σε άλλη παραλία…-