του Διαμαντή Σεϊτανίδη
Μετά από κάμποσο καιρό, είναι αλήθεια, ο Παντελής Παντελόγλου αποφάσισε να ασχοληθεί και πάλι με την ταπεινότητά μου. Οφείλω πρωτίστως στους αναγνώστες μου μια σειρά από απαντήσεις σε όσα εκείνος έγραψε, για να μην πέφτει κάτω τίποτα.
Ξεκινώ με τα επουσιώδη: Πράγματι η «μουσική» που ακούγονταν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των ναζί δεν ήταν του Leonard Kohen, ούτε θα μπορούσε να είναι.
Έκανα λάθος, το αναγνωρίζω κι ευχαριστώ τον Παντελή Παντελόγλου για την επισήμανση.
Παρεμπιπτόντως, όποιος/α θέλει να ενημερωθεί για αυτό το μακάβριο θέμα, μπορεί να αναζητήσει το βιβλίο της Ούλρικε Μίγκνταλ με τίτλο «Και η μουσική έπαιζε».
Αλλά αυτή η αναφορά μου, ήταν παρεμπίπτουσα σε ένα κείμενο με άλλο θέμα.
Ο Παντελής Παντελόγλου αναδεικνύει το δικό μου λάθος, θέλοντας να κρύψει πίσω από αυτό τις δικές του θέσεις.
Ας τις φέρουμε, όμως, στο προσκήνιο, για να δούμε τι πρεσβεύει ένας συμπολίτης μας που φιλοδοξεί να επηρεάσει την πόλη με τα κείμενά του.
Γράφει, μεταξύ άλλων σχετικά με τις αναφορές μου στον Γιάννη Βούρο: «σε μια πόλη που ο δήμαρχος αποφασίστηκε να καταστεί και επισήμως μαριονέτα (μάλιστα με αποφάσεις κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και με συριζαίο δήμαρχο), είναι κομματάκι γελοίο να λες ότι φταίει για τα πάντα η μαριονέτα κι όχι αυτοί που λαμβάνουν τις ουσιώδεις αποφάσεις, τους οποίους και, δημοσιογραφικώς, αφήνεις πάντοτε στο απυρόβλητο…».
Και ο Π. Παντελόγλου καταλήγει στο κείμενό του που με αφορά: «Αλλά αν έχουμε τους δημοσιογράφους που μας αξίζουν και την αντιπολίτευση που μας αξίζει, στο τέλος για να δούμε τι θα δούμε τον Οκτώβριο».
Κάπως πρέπει να μας τα εξηγήσει ο κ. Παντελόγλου και είναι σαφές -χρόνια τώρα γνωριζόμαστε- ότι δυσκολεύεται.
Τι θα πει ακριβώς: «σε μια πόλη που ο δήμαρχος αποφασίστηκε να καταστεί επισήμως μαριονέτα»;
Ποιος το αποφάσισε;
Γιατί φοβάται να πει ονόματα ο μέγας επαναστάτης της φακής, κ. Παντελόγλου;
Στη φράση αυτή εμπεριέχεται ΟΛΗ η αντιδημοκρατική νοοτροπία του συμπολίτη μας: Δεν τον ενδιαφέρει ότι ο Βούρος ψηφίστηκε από τον κόσμο της πόλης.
Δεν του λέει τίποτα η λαϊκή εντολή που έλαβε ο δήμαρχος και ο κάθε δήμαρχος κάθε πόλης.
Πετάει μια πομφόλυγα «αποφασίστηκε», να είναι ο Βούρος μαριονέτα, χωρίς να αναφέρεται, ούτε βέβαια να λαμβάνει υπόψη του, τη λαϊκή ψήφο.
Και για το ποιος «αποφάσισε», ούτε λέξη, βέβαια.
Μύρισε μέντες όλη η πόλη…
Δεν πειράζει.
Θα πούμε εμείς αυτά που φοβάται να πει ο κ. Παντελόγλου.
Τον Δημήτρη Μελισσανίδη, εννοεί, και την προτροπή του τελευταίου προς τον Γιάννη Βούρο το 2019 να κατέβει υποψήφιος δήμαρχος.
Κι αξιώνει ο κ. Παντελόγλου να αφήσουμε στην άκρη τον Γιάννη Βούρο, να παραβλέψουμε τη λαϊκή ψήφο η οποία του έδωσε νομιμοποίηση να συνεχίζει την παρακμιακή πορεία της πόλης, και να στραφούμε εναντίον του Δημήτρη Μελισσανίδη.
Με ποια κατηγορία;
Με τη φοβερή και τρομερή κατηγορία ότι παρακίνησε τον Βούρο να είναι υποψήφιος δήμαρχος και ότι τον στήριξε (διότι και τα δυο συνέβησαν, ας μη γελιόμαστε).
Γιατί τα λέει αυτά ο Παντελής Παντελόγλου; Διότι στην πρωτόλεια και από δεκαετίες ξεπερασμένη ιδεολογική αντίληψη του, οι επιχειρηματίες είναι de facto καρχαρίες, απάνθρωποι, πίνουν το αίμα του λαού, χωρίς αισθήματα, σκληροί κι απρόσιτοι, αποφασίζουν πίσω από κλειστές πόρτες και όλοι οι άλλοι, σαν άβουλα όντα («μαριονέτες» που λέει κι ο Παντελόγλου) κάνουμε ό,τι θέλουν αυτοί.
Η αντίληψη της «μάζας» που «άβουλα» ακολουθεί τα «αφεντικά», όμως, είναι ο κοινός τόπος όλων των εχθρών της Δημοκρατίας.
Ναζί, φασίστες, αναρχικοί, κομμουνιστές, φονταμενταλιστές μουσουλμάνοι, ακροδεξιοί, απάνθρωποι δικτάτορες τριτοκοσμικών χωρών, όλοι αυτοί μπορεί ανάμεσά τους να έχουν μικρές ή μεγάλες διαφορές, έχουν όμως ένα κοινό σημείο: Αρνούνται τη Δημοκρατία, δηλαδή το δικαίωμα του ΚΑΘΕ πολίτη να αυτοπροσδιορίζεται και να επιλέγει ελεύθερα τα πρόσωπα που θα στελεχώσουν τους θεσμούς σε μια ανοικτή κοινωνία.
Έτσι γεννήθηκαν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα γκουλάγκ, τα στρατόπεδα οργανώσεων όπως η Αλ Κάιντα, έτσι ολόκληρες κοινωνίες μεταμορφώθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, έτσι επιβλήθηκε η μπούργκα και το χιντζάμπ, που βέβαια δεν είναι αποτέλεσμα ελεύθερης βούλησης κι επιλογής.
Δείτε τι γίνεται ακόμα και σήμερα στην Υεμένη, δείτε τι γίνεται στην Αϊτή και σε πολλά άλλα σημεία του πλανήτη.
Έτσι, λοιπόν. Τόπε το «αφεντικό», όλοι οι άλλοι είμαστε «μαριονέτες» γιατί έτσι «αποφασίστηκε», και συνεπώς τα βέλη πρέπει να στρέφονται κατά του «αφεντικού» κι όχι προς τις «μαριονέτες», μας λέει ο Παντελής Παντελόγλου.
Ας ενημερώσει κάποιος τον συμπαθή συμπολίτη μας ότι η Δημοκρατία είναι πλέον το πολίτευμα που έχει επικρατήσει πλήρως στον ανεπτυγμένο κόσμο, όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι κατοχυρωμένα κι όπου υπάρχει ελευθερία σκέψης και πράξης.
Κι αν σκοταδιστές αφαιρέσουν τη ζωή έστω κι ενός ατόμου, όπως έγινε τη Δευτέρα, η κοινωνία συγκλονίζεται, τα μέσα ενημέρωσης εξεγείρονται, ο ελεύθερος δημόσιος διάλογος διαμορφώνει συνειδήσεις ελεύθερων ανθρώπων, η κοινωνία απαιτεί από τους αρμόδιους να βρουν τους υπαίτιους, και στο τέλος της ημέρας (δηλ στις εκλογές) κρίνει θετικά ή αρνητικά.
Ας του πει κάποιος ότι υπήρξε κάποτε κι ένας τύπος, ονόματι Βολταίρος, που είχε πεί «διαφωνώ με κάθε λέξη σου, αλλά θα υπερασπίζομαι ακόμα και με τη ζωή μου το δικαίωμά σου ελεύθερα να λες όσα πρεσβεύεις».
Ας του πει ότι η Δημοκρατία γεννήθηκε στην Ελλάδα και στις μέρες μας ολόκληρη η ανεπτυγμένη υφήλιος ακουμπά πάνω στην πολιτισμική παράδοση του κλασσικού Ελληνισμού, λυδία λίθος του οποίου υπήρξε η Αθηναϊκή Δημοκρατία.
Αντίθετα, στις κοινωνίες που οραματίζονται όλοι οι εχθροί της Δημοκρατίας, ανάμεσά τους κι οι ανά τον κόσμο ανάρχες, η ανελευθερία, η περιφρόνηση του κάθε ατόμου ως μοναδικής και ξεχωριστής ύπαρξης, η αποθέωση της μάζας έχει ως συνέπεια, ανάμεσα στα άλλα, και η απώλεια της ανθρώπινης ζωής να είναι κάτι σαν ρουτίνα, καθημερινότητα, μπορεί και πράξη «δικαιοσύνης» για κάποιους.
Δείτε με ποια κριτήρια αφαιρεί ανθρώπινες ζωές ο ηγέτης της Βόρειας Κορέας, Κιμ Γιονγκ Ουν (και μιλάμε για όσα φτάνουμε να μαθαίνουμε εμείς, χωρίς να συνυπολογίζουμε όσα δεν φτάνουν ποτέ έξω από αυτές τις κοινωνίες).
Ας βρεθεί κάποιος, λοιπόν, να εξηγήσει στον Παντελή Παντελόγλου ότι ο Γιάννης Βούρος ΔΕΝ είναι μαριονέτα από την ώρα που τον ψήφισαν οι πολίτες και ότι στη Δημοκρατία (τόσο απεχθές πολίτευμα για τους ανά τον κόσμο ανάρχες) αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να αγωνίζεσαι να πείσεις τους πολίτες ότι έκαναν λάθος όταν ψήφισαν τον Γιάννη Βούρο για δήμαρχο.
Άρα, να μην τον ξαναψηφίσουν.
Επίσης, ας του πει κάποιος ότι οι κοινωνίες του τρόμου, όπου δεν υπάρχουν θεσμοί οι οποίοι να προστατεύουν την κοινωνική συνοχή, όπου δεν υπάρχουν θεσμοθετημένα κράτη, είναι η αποτύπωση της ζούγκλας, η μετατροπή του ανθρώπου σε θηρίο, η κυριαρχία του «θα σε σφάξω για να μη με σφάξεις».
Κι αυτά τα «κοινοτικά» και της ουδέποτε εφαρμοσμένης «αυτοοργάνωσης» με τα οποία αφελώς οι ανά τον κόσμο ανάρχες νομίζουν ότι θα ξεγελάσουν αμύητους στις κτηνωδίες της ζούγκλας, γίνονται πιστευτά μόνο από κολλημένους κι από μικρά και άωρα παιδιά.
Και τέλος: Αυτοί που αρνούνται την κοινωνία, αυτοί που ασφυκτιούν από τον αέρα της ελευθερίας, είναι οι μόνοι ακατάλληλοι να κρίνουν και ποιους πολιτικούς έχουμε, και ποιους δημοσιογράφους.
Γιατί στις δημοκρατικές κοινωνίες, τι κρίμα, κ. Παντελόγλου μου, αποφασίζουν οι πολλοί, κι όχι οι δήθεν «επαΐοντες». Οι πολλοί είναι αυτοί που ορίζουν την πορεία μιας κοινωνίας, κι αυτοί δεν είναι «μαριονέτες» όπως τους θέλουν οι ανά τον κόσμο ανάρχες.
Πείτε τα, κάποιος ή κάποια, αν και είμαι βέβαιος ότι αδυνατεί να τα αντιληφθεί.-
*****
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ:
Ιδού η πόλη του Γιάννη Βούρου
Τσάμπα μάγκας και πάλι;
Τέλος εποχής! Δεν κατεβαίνει στις εκλογές η Δύναμη Πολιτών
Πώς ο Γκόρτσος της τοπικής πολιτικής συσπειρώνει τους πάντες απέναντί του
Επιτέλους! Μια βραδυά Πολιτισμού και Φιλαναγνωσίας στην πόλη μας από τη Συμπαράταξη
Ούτε μια κολώνα δεν μπορούν να βάλουν σωστά;
Μια ωραία πεταλούδα...
Βούρος, εκτός τόπου και χρόνου...
Κύριε Πατούλη, ξυπνήστε επιτέλους! Φιλαδέλφεια και Χαλκηδόνα ΔΕΝ είναι μόνο το γήπεδο της ΑΕΚ
Διάλογο με τους πολίτες ξεκινά ο Στέφανος Γατσούλης
Στο έλεος της ανικανότητας Βούρου- Ούτε ψωμί δεν δίνουν στους παιδικούς Σταθμούς- Επιστολή της Συμπαράταξης
Ξεχειλίζει η λαϊκή οργή για την εγκατάλειψη της πόλης
Αυτοί είναι οι πρώτοι 22 υποψήφιοι του Λύσσανδρου Γεωργαμλή
Χάρης Τομπούλογλου- Γιώργος Ανεμογιάννης αποχαιρέτισαν τον μεγάλο Μίμη Παπαϊωάννου- Ούτε λέξη από τον Βούρο!
Γιατί χαίρεται ο Βούρος και χαμογελάει, πατέρα;