του Διαμαντή Σεϊτανίδη
«Γιατί δεν γράφεις» με ρωτούν φίλοι, γνωστοί και αναγνώστες της «Αλήθειας».
Γιατί δεν έχει νόημα, τους απαντώ.
Κι αν γράφω, πάλι όλα τα ίδια μένουν.
Προχθές, μόλις τελείωσα με τον κορονοϊό, έκανα μια βόλτα στο κέντρο της πόλης.
Δώδεκα χρόνια στην «Αλήθεια» και πιο πριν στον «Διάλογο» και ακόμα πιο πριν στα «Πράγματα», δηλαδή πάνω από τρεις δεκαετίες γράφω ότι μια πόλη του σήμερα, ιδιαίτερα δε μια πόλη που θέλει να λέγεται αριστερή, δεν μπορεί να περιφρονεί τα άτομα με ειδικές ανάγκες.
Και προσπαθώ να ξεκινούμε πάντα από το απλούστερο: Δεν παρκάρουμε πάνω στις ράμπες ΑΜΕΑ. Τι απλούστερο; Βάλτο λίγο πιο εκεί το ρημάδι, δεν χάλασε ο κόσμος.
Προχθές, λοιπόν, γωνία Εθνικής Αντιστάσεως και Σάββα Σταματιάδη (εκεί που γίνεται «Ραιδεστού») το άσπρο αυτοκίνητο πολλών κυβικών, παρκαρισμένο φαρδύ- πλατύ πάνω στη ράμπα.
Είπα να το βγάλω φωτογραφία κι αυτό, όπως έκανα με πολλά άλλα.
Τι νόημα έχει;
Και ο επόμενος, τα ίδια θα κάνει...
Τρεις δεκαετίες φωνάζω και μαζί με μένα φωνάζουν πολλοί σε αυτή την πόλη: Λίγος σεβασμός στον αδύνατο, λίγος- ελάχιστος σεβασμός σε αυτόν που δεν κυκλοφορεί όπως εμείς, αλλά χρειάζεται την ράμπα για να μην αναποδογυρίσει το αμαξάκι του και σπάσει το κεφάλι του.
Καμία σημασία.
Ο Ελληναράς, τρεις δεκαετίες (που ασχολούμαι και γράφω για την πόλη) παραμένει αθεράπευτα Ελληναράς.
Ρε ποια ράμπα, εγώ θα παρκάρω εδώ.
Και βέβαια, η δημοτική αστυνομία του δήμου, τόσο απούσα όσο και η διοίκηση του δήμου, όσο και ο τουρίστας δήμαρχος της πόλης.
Η Δεκελείας παραμένει επί δεκαετίες χώρος πάρκινγκ και στις δυο κατευθύνσεις της, μην τυχόν και χάσουν -λέει…- τα μαγαζιά τους πελάτες τους.
Βλέπετε τα άλλα μαγαζιά στην Σμύρνης, την πλατεία Κωνσταντινουπόλεως, την Χρυσαλλίδα, τη Μάδυτο ή τους Απόμαχους, δεν τα έχουν επιχειρηματίες, μάλλον τα έχουν πολίτες δεύτερης κατηγορίας γι αυτό και δεν νοιάζεται αυτός που νοιάζεται μόνο για αυτά της Δεκελείας.
Τρεις δεκαετίες το παλεύω μαζί με κάμποσους ενεργούς πολίτες αυτής της χώρας.
Όποτε γράφω γι αυτό το θέμα θυμάμαι ότι μια χρονιά ο Παντελής Παντελόγλου έκανε κάτι εξαιρετικό: Ανήμερα του Δεκαπενταύγουστου, όταν όλη η Αθήνα- και η πόλη μας- ήταν άδεια, φωτογράφισε την Δεκελείας γεμάτη παρκαρισμένα αυτοκίνητα, και τα κάθετα στενάκια εντελώς άδεια!
Άρα, δεν παρκάρουν στην Δεκελείας γιατί δεν βρίσκουν να παρκάρουν στα στενάκια.
Παρκάρουν γιατί έτσι θέλουν και γιατί παραμένουν ατιμώρητοι...
Έτσι γουστάρουν, ρε αδερφέ, μπάααα....
Δεν επικοινωνεί το δημοτικό με το κοινωνικό
Δυστυχώς σε αυτή την πόλη δεν υπάρχει σοβαρό δημοτικό κίνημα, ΟΥΤΕ ΕΝΑ, που να κατέβει στον κόσμο, να του μιλήσει, να κτυπήσει πόρτες (ο τελευταίος που κτύπαγε πόρτες ήταν ο Γρετζελιάς ΠΡΙΝ δίνει δήμαρχος, μετά το ξέχασε κι αυτός…) να εξηγήσει στους πολίτες τι πρέπει να γίνει ώστε αυτό το υπέροχο προάστειο να αναβαθμιστεί, να μιλήσει για το άλσος, για την βιώσιμη κινητικότητα, για την έξυπνη πόλη, για όλα αυτά που η πράσινη μετάβαση και η τεχνολογία μας δίνουν τη δυνατότητα να κάνουμε και στη Φιλαδέλφεια και στη Χαλκηδόνα, ώστε η πόλη μας να ξαναγίνει φιλική στον κάτοικο και τον δημότη, πραγματικός βοηθός στην καθημερινότητά μας, όχι μόνο στα λόγια, όχι μόνο στα φούμαρα.
Αλλά στην πράξη!
Κι επειδή τέτοιο δημοτικό κίνημα ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ, οι κάτοικοι, οι δημότες κι οι επαγγελματίες αυτής εδώ της πόλης ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ τι πρέπει να γίνει.
Κάποιοι από εμάς μπορεί να έχουμε ενδιαφέροντα σε συγκεκριμένη κατεύθυνση (άλλος στα οικολογικά, άλλος στα φιλοζωικά, άλλος στα τεχνολογικά κλπ) και στον τομέα αυτό να έχουν ιδέες σκέψεις και προτάσεις.
Αλλά γρήγορα τις αφήνουν παράμερα καθώς κανείς δεν τους ακούει, κανείς δεν ενδιαφέρεται, κανείς δεν τους λαμβάνει υπόψη.
Ακόμα κι ενεργοί πολίτες με ευρύτερα ενδιαφέροντα, όπως ο Σπύρος Καβακόπουλος, που έχει υπάρξει εθελοντής -κι ακόμα είναι- αντιμετωπίζονται από το σάπιο κι ανίκανο δημοτικό κατεστημένο ως «γραφικοί» που λένε ιδέες και προτάσεις οι οποίες όμως «δεν γίνονται βρε παιδί μου…».
Κι εμείς, οι γραφιάδες;
Τι να γράψουμε πια;
Πόσες φορές να γράψουμε ότι δεν παρκάρουμε σε ράμπες ΑΜΕΑ;
Πόσες φορές να γράψουμε ότι το άλσος μας πεθαίνει γιατί ΟΛΕΣ οι προηγούμενες δημοτικές Αρχές αδιαφόρησαν για την σωτηρία και την αξιοποίησή του;
Πόσες φορές να γράψουμε ότι αποτελεί ΝΤΡΟΠΗ, όνειδος γι αυτή την πόλη να έχει δήμαρχο έναν άνθρωπο ο οποίος την παράτησε πριν 40 χρόνια, δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ για αυτήν, αλλά ήλθε μια ωραία πρωΐα να παραστήσει τον δήμαρχο κι ακόμα και σήμερα, κοντά τρία χρόνια μετά την εκλογή του, χαμπάρι δεν έχει πάρει ούτε για τις ανάγκες της πόλης, ούτε για τους τρόπους να αλλάξει η καθημερινότητα του Φιλαδελφειώτη και του Χαλκηδονιώτη, ούτε για το τι σημαίνει πολιτική και μάλιστα στον πρώτο βαθμό αυτοδιοίκησης.
Όλο και χειρότερα...
Απόδειξη αυτής της κοινωνικής αποσάθρωσης είναι η διοίκηση Βούρου και οι αργόμισθοι που την περιτριγυρίζουν παριστάνοντας τους συμβούλους με άγνωστο αντικείμενο, δηλαδή τους σύγχρονους «Γκρούεζες».
Απόδειξη της κοινωνικής αποσάθρωσης είναι ότι κάθε παραμονές εκλογών εμφανίζονται νέοι συνδυασμοί στο σύνολό τους αδοκίμαστοι, που υπόσχονται τα πάντα -θυμηθείτε τον Τάσο Κωνσταντινίδη, τι έλεγε πριν τις εκλογές και τι έκανε μετά, θυμηθείτε τον Χρήστο Κοπελούσο, όλους δηλαδή αυτούς που χρόνια τώρα παριστάνουν τους «δημοτικούς παράγοντες» ή τους «εκπροσώπους φορέων»- και που μετά τις εκλογές παθαίνουν συνολική πολιτική αμνησία, ξεχνούν τι έλεγαν πριν τις κάλπες, ξεχνούν για ποιους λόγους ο ατυχής δημότης τους εμπιστεύθηκε την ψήφο του, και λειτουργούν με μόνο κριτήριο την πάρτη τους.
Η πλευρά του δημότη
Ελάτε τώρα, από την πλευρά του δημότη: Κάθε τέσσερα χρόνια συνήθισε να βλέπει καινούργιους, αδοκίμαστους, να του λένε ωραία λόγια.
Έχει απογοητευθεί από τους παλιούς, τους έχει εγκαταλείψει, κι έχει μπροστά του καινούργιους να του λένε ωραία λόγια.
Τι να κάνει;
Τους εμπιστεύεται, τους δίνει την ψήφο του.
Και μετά κτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο.
Και ξανά, στις επόμενες εκλογές, το ίδιο σκηνικό.
Νέοι νέοι, νέοι αδοκίμαστοι, νέα ωραία λόγια.
Πάνε οι παλιοί, ας εμπιστευθούμε τους νέους.
Και ξανά τα ίδια: Μετά τις εκλογές κτυπάει το κεφάλι του...
Και πάλι, και πάλι, και πάλι…
Αυτός ο φαύλος κύκλος κρατάει περίπου είκοσι χρόνια.
Με την εξαίρεση του Σταύρου Κόντου στην Φιλαδέλφεια και του δίδυμου Νίκου Παπαμικρούλη- Γιώργου Αποστολάκη στη Νέα Χαλκηδόνα (παρά που στην πορεία οι δυό τους βρέθηκαν αντίπαλοι, εδώ εξετάζονται ως δημοτικές προσωπικότητες) όλοι οι άλλοι δήμαρχοι και διεκδικητές του δημαρχιακού θώκου, ήλθαν και παρήλθαν.
Εξαίρεση αποτελεί ο Χάρης Τομπούλογλου ο οποίος παραμένει επί πολλά χρόνια στην τοπική σκηνή, αλλά οι δικές του περιπέτειες κι η εμπλοκή με την δικαιοσύνη είναι ίσως ο κεντρικός λόγος -όχι ο μόνος...- που δεν έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στα τοπικά μας πράγματα.
Και φθάνουμε στο σήμερα.
Μετά την παρένθεση Βασιλόπουλου (που είχε τις προδιαγραφές μακροημέρευσης στον δήμο εάν πολιτευόταν διαφορετικά κι όχι με τέτοια έπαρση προς τα έξω και τόσους συμβιβασμούς προς τα μέσα) η πόλη πήγε ένα σκαλί πιο κάτω, αναθέτοντας την διοίκησή της σε έναν κλασικό αρνητή της, κάποιον που επί 4 δεκαετίες έδειξε το πιο στυγνό πρόσωπο της αδιαφορίας για την πόλη και τους ανθρώπους της και που σήμερα παραδέρνει ανάμεσα στην πλήρη άγνοια για τις ανάγκες και τις επιθυμίες της πόλης και την μικροπολιτική τακτοποίηση των «ημετέρων» δηλαδή στην βασιλεία των κάθε είδους «Γκρούεζων».
Τι άλλο να γράψω;
Αυτά γράφω χρόνια τώρα.
Και δεν αλλάζει τίποτα, παρά μόνο προς το χειρότερο…
Ως πότε, όμως;
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ:
Τα έξι «καρφιά» της παραίτησης Παπακώστα- Τι γράφει- Ποια μηνύματα στέλνει
Παραίτηση- βόμβα της Ανθής Παπακώστα
Ανασχηματισμός απελπισίας- Ποιος έλεγε πάντα «ναι» στο Βούρο κι αυτός τον στέλνει στα αζήτητα
Ραγδαίες εξελίξεις- Έκτακτη συνεδρίαση ζητούν 16 μέλη του συμβουλίου- Τελεσίγραφο Γεωργαμλή
Βούρου κατάβασις (VIDEO)- Η «ενημέρωση» στους Φιλαδελφειώτες και Χαλκηδονιώτες
Τρώνε τις σάρκες τους στο Βουρέικο- «Μπάχαλο» το δημοτικό συμβούλιο- Αποχώρησε ο Γεωργαμλής
Όλη η πόλη μαζί κι ο Βούρος χώρια...
Η ντροπή της πόλης
200: Όλη η Ελλάδα γιόρταζε κι ο Βούρος έκανε ομιλία... στα δέντρα!
Οι πραγματικοί εχθροί της ΑΕΚ
Διαχειριστική για το Άλσος: Τα τρία ολέθρια λάθη του Γιάννη Βούρου
Δυο ανακοινώσεις του δήμου επιβεβαιώνουν: Ο Βούρος περιφρονεί Φιλαδελφειώτες και Χαλκηδονιώτες