Κωμωδία

Ωραία τώρα, είμαι έτοιμος.

Ησυχία! 

Θα απαγγείλω!

Δημοτικό συμβούλιο 21 Οκτωβρίου. Το λόγο παίρνει ο ΕΝΑΣ, ο δήμαρχος, ο φοβερός και τρομερός Γιάννης Βούρος ναιαιαιαιαιαι... Κι αρχίζει την τοποθέτησή του με μια φοβερή παρατήρηση που αλλάζει άρδην τα δεδομένα στο τοπικό δημοτικό σκηνικό: «Οι δημοτικές αρχές έρχονται και παρέρχονται, ενώ οι εργαζόμενοι στο δήμο παραμένουν».

Πςςςςς, τι βάθος σκέψης, τι εκπληκτική παρατήρηση, αλλά πού να πάει το μυαλό των Μπυθουλαίων σε τέτοια υψιπετή νοήματα; Πες τα δήμαρχε, να ξεστραβωθούμε... Ώστε παρέρχονται ο ιδημοτικές αρχές; Τι μου λες; Κι οι εργαζόμενοι παραμένουν; Ανήκουστο, πώς δεν το είχαμε καταλάβει ως τώρα; 

Θέλει να διαφημίσει ότι μεταδίδεται η συνεδρίαση από το youtube και λέει "τώρα μας βλέπει όλη η Ελλάδα" σιγά μη μας βλέπει και η Ακτή Ελεφαντοστού, ρίχνω μια ματιά στην οθόνη μου και τι βλέπω;

Ε, εντάξει, τον έβλεπαν 19 άτομα, αλλά και πόση, βρε Μπυθουλαίοι, νομίζετε ότι είναι η Ελλάδα, εσείς που τα ξέρετε όλα; Κάπου τόση...

Συνεχίζει λέγοντας: "Το 2019 ήταν μεγάλες οι προσδοκίες του κόσμου που μας επιβράβευσε". Εγώ βέβαια, ως παλιοΜπυθουλαίος, ο κυρ Δημητράκης Χλέμπας να πούμε, νόμιζα ως τότε ότι κάποιος ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΕΤΑΙ για κάτι που έχει κάνει όχι για κάτι που περιμένουν οι άλλοι να κάνει. Αλλά ποιος είμαι εγώ να αμφισβητήσω τον ΕΝΑ; τον μοναδικ; τον Μαραντόνα της τοπικής πολιτικής σκηνής; Αστείο πράμα, να κάνει κριτική και το πτωχοκομείον...

Άκρα του τάφου σιωπή στο δημοτικό συμβούλιο να ακούσουν όλοι το δήμαρχο να τους δίνει τα φώτα του αλλά και το παράδειγμά του: "Γνωρίζετε την προσωπική πολιτική μου διαδρομή" καλέ βέβαια, είναι δυνατόν να την αγνοούμε; Ακόμα τα μάρμαρα της Βουλής κλαίνε (μετά δακρύων, που λένε...) και αναζητούν το αηδόνι (ως φωνή, όχι ως πολιτικό μέγεθος βρε κακόμοιροι) του Κοινοβουλίου, ακόμα θυμούνται τις (τρεις; τέσσερις; δύο;) φορές που είχε μιλήσει υπέρ του Γιώργου Παπανδρέου κι άλλαξε την πορεία του τόπου (τι; όχι;) τέλος πάντων δεν θα ασχοληθώ με τους κακόπιστους, συνεχίζω...

"Πιστεύουμε στη δημιουργικότητα" πωπω νόημα, πωπω βάθος, πωπω πόνος, πωπω γενικώς...

Πάμε πιο κάτω. Τι λέει μετά ο μέγιστος; "Αν αποτύχουμε, θα θέσουμε νέους στόχους", σωστός μήπως αυτός πληρώνει τις αποτυχίες; Αυτός πληρώνεται, δεν πληρώνει, άλλοι πληρώνουν. Τα κορόϊδα, οι Μπυθουλαίοι...

Και μετά μας πετάει ένα άσχετο "η κρίση που περνάμε είναι καλή ευκαιρία για μάθηση" για να μας δείξει τον πλούτο των γνώσεών του, αχχχχ πόσο τον θαυμάζω, πώς τα λέει έτσι και δεν καταλαβαίνω τίποτα...

Και σε λίγο: "Οι ήττες είναι μέρος του αγώνα μας, δεν αποτελούν πηγή ανησυχίας" πάλι σωστός, άλλοι τις λούζονται τις ήττες, εσύ δημαρχάρα γιατί να ανησυχείς; τη μισθάρα σου, και από κει παν κι οι άλλοι...

Αμ το άλλο; Τι είπε ο τιτανοτεράστιος; "Μας ενδιαφέρει να απολαύσουμε δημιουργικά τις αντιπαραθέσεις", δηλαδή, όπως λέμε...

Και μετά, που μίλησαν για την πλατεία Νησίδας, είπε ο τρισμέγιστος πεκινουά δήμαρχος: "Η πλατεία θέλουμε να είναι ευέλικτη" ναι, και κυρίως να δίνει μπαλιές στους εξτρέμ δήμαρχε... Αυτή δεν είναι πλατεία στη Νησίδα, ο Μάνταλος πρέπει να είναι...

Και ο λόρδος των Βριλησσίων τέλειωσε με μια φράση του Μπρεχτ, δεν θυμάμαι ποια, αλλά εγώ θυμάμαι τον Μπέρτολτ Μπρεχτ να λέει "Κουράζομαι πολύ, ετοιμάζω το επόμενο λάθος μου", ναι! τον έχει διαβασμένο τον Μπρεχτ  ο Βούρος...

Διάλειμμα μεταξύ πρώτης και δεύτερης πράξης...

Πρώτο κουδούνι...

Δεύτερο...

Τρίτο κουδούνι....

Ανοίγει και πάλι η σκηνή: Στο επόμενο δημοτικό συμβούλιο ο τρισμέγιστος δήμαρχος και πάλι έδωσε τα φώτα του στους Μπυθουλαίους που δεν ξέρουν που πάνε τα τέσσερα, με περίκαλλες φράσεις, όλο λυρισμό και νοήματα που ο Μπύθουλας δεν μπορεί να καταλάβει...

Κάποια στιγμή έκανε να πει ένα λόγο κι αυτός ο χλέμπας ο Ουσταμπασίδης, μεγαλωμένος στο Βούθουλα, θέλει να πει και τη γνώμη του κακοχρονονάχει. Και πετάγεται ο πεκινουά δήμαρχος και λόρδος των Βριλησσίων και λέει "ο Ουσταμπασίδης μιλάει, δεν έχει σημασία", έτσι ρε παλιοΒουθουλιάρηδες, θα σας μάθουμε και πολιτικό πολιτισμό γαμώ το στανιό σας!!!! (συγνώμη, δεν λένε "στανιό" στα Βριλήσσια, το παίρνω πίσω και βάλτε μου πιπέρι στο στόμα)

Ή το άλλο ωραίο που είπε στον Βασιλόπουλο; Το ακούσατε; Του είπε "διχάσατε την πόλη, κάνατε συγκεντρώσεις κατά της δημοκρατίας (😜) τι θέλετε τώρα;", ναι παιδιά, έτσι είπε, γιατί μπορεί! Μπορεί να ξέρει τι έγινε στον Βούθουλα ακόμα κι αν είναι εντελώς απών από αυτόν, ακόμα κι αν περνά τον καιρό του στο Κολωνάκι των Βορείων Προαστείων, στα Βριλήσσια, σε ένα μέρος της τάξεώς του τέλος πάντων, αλίμονο... έτσι είναι οι μεγάλοι άνδρες (60 και βάλε).

Αλλά το αποκορύφωμα του λυρισμού Βούρου, των νοημάτων σε άλλο επίπεδο, ακαταλαβίστικο για εμάς εδώ στον Μπύθουλα, το παρουσίασε στο χθεσινό δημοτικό συμβούλιο, όπου έπεσε και η χλαπάτσα της ψηφοφορίας (συγνώμη κε δήμαρχε για το "χλαπάτσα" αλλά εμείς εδώ στον Μπύθουλα έτσι μιλάμε, αλητηριωδώς, θα έπρεπε να το πώ στη γλώσσα των Βριλησσίων: "Η σωματική ή ψυχική κατάπτωση", άκου "χλαπάτσα" μα πως μιλάνε έτσι αυτοί οι πτωχοί του Βούθουλα, λε ποβρ, ο μον ντιέ... 

Αρχίζω να απαριθμώ τα υψιπετή λόγια του υψιπετούς (ως το Διάστημα...) δημάρχου στο χθεσινό δημοτικό συμβούλιο: "Στο πανόραμα του κόσμου που διαμορφώνεται, θα επιβιώσουμε αν αντιληφθούμε ότι η πρόοδος βρίσκεται στις ρωγμές κι όχι στους  τοίχους". Όχι αλλού, μη μπερδευτείτε: ΜΟΝΟ στο Πανόραμα του κόσμου. Κι ΑΝ βρεθείτε εκεί (γύρευε που είναι αυτό...) μην κοιτάτε τους τοίχους, ψάξτε για ρωγμές, ωχ Παναγιά μου τι τραβάω νυχτιάτικα...

Σε άλλο σημείο (μη μου πείτε ποιο θέμα συζητούσαν, τα δημοτικά τέλη ήταν το χθεσινό θέμα, αλλά ο καλλιτέχνης δήμαρχος είχε ποιητικό οίστρο, ποιος τα χ... -συγνώμη-, τα δημοτικά τέλη). Είπε λοιπόν σε μια αποστροφή του λόγου του (τι είπα; Αποστροφή; Θεέ μου, μεταμορφώνομαι σε Βούρο, τα χάπια μου...). Λέει: "Δεν είναι οι αριθμοί που αποτυπώνουν την αναλογία της ευθύνης. Είναι ο κοινός κατάλογος" και λίγο μετά: "Έχουμε ανάγκη να μην ακυρώσουμε στο σύνολό τους ή εν μέρει ο,τιδήποτε αφορά την καθαριότητα και την ανταποδοτικότητα", αλλά...

Αλλά ας πάρουμε αυτή τη μοναδική (χωρίς πλάκα μοναδική...) ομιλία από την αρχή. Μιλάει για ταδημοτικά τέλη, σωστά;

Το "έχουμε" αυτό παιδιά;

Για τα δημοτικά τέλη είναι η κουβέντα.

Για τους μερακλήδες ξεκινά στο 42ο λεπτό ΕΔΩ.

Πάμε, λοιπόν: "Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στη διαμόρφωση του σημερινού προφίλ της ανθρωπότητας  (όχι ανφάς), έπαιξαν κατα καιρούς ρόλους μάχιμες κοινωνικές τάξεις και συστήματα (διότι υπήρχαν και άμαχες κοινωνικές τάξεις, Μπυθουλαίοι αστοιχείωτοι...), όλα αυτά συνέβαλαν και συμβάλλουν κατ' αναλογίαν στην καθιέρωση της ανά τους αιώνες ποθητής παγκόσμιας ιδέας του δικαίου (αχχχ πόσο την ποθώ την ιδέα...), κάτι που ανακαλύπτουμε ακόμα, κι αν ανατρέξουμε δυόμιση χιλιάδες χρόνια πριν, στην αρχαία τραγωδία (Ω! Απόλλωνα!) 

Συνεχίζω, μη με κόβετε τώρα που πήρα φόρα: "Τότε που ο Σοφοκλής κι άλλοι δυο μεγάλοι τραγικοί της Αρχαιότητας" (δεν θυμάται ονόματα, μην τα θέλετε όλα κι εσείς...) λειτούργησε ως πολίτης- πολιτικός- ποιητής (ώπατις! σε τριπλό ταμπλό ο Σόφος) μέσα στους θεσμούς της πόλης (άλλοι κινούνται απέξω...) καταθέτοντας μέσα από τα έργα του ένα δημόσιο μάθημα δικαίου, ισονομίας, παιδείας, αλήθειας, ειρήνης, ελευθερίας, αυτογνωσίας... ναι, η συζήτηση είναι ΓΙΑ ΤΑ ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΤΕΛΗ, δηλαδή...

Αυτά!

Αυλαία!