Το πραγματικό πρόβλημα με τον 3ο βρεφονηπιακό σταθμό

του Διαμαντή Σεϊτανίδη

Ομολογώ ότι δεν μπορώ να καταλάβω -με πολιτικούς όρους- αυτό το αριστερό ξέσπασμα εναντίον της ανέγερσης του 3ου Βρεφονηπιακού σταθμού με συνεργασία Δήμου- Μητρόπολης.

Το όλο σκηνικό γεννά πολλά και εύλογα ερωτηματικά.

Ας προσπαθήσουμε να τα δούμε ένα- ένα.

Το πρώτο ερώτημα που τίθεται είναι ξεκάθαρο:

Μήπως υπάρχει ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΗ εναλλακτική λύση;

Υπάρχουν ΕΤΟΙΜΑ χρήματα, πιστωμένα σε λογαριασμό για την ανέγερση του βρεφονηπιακού κι εμείς, δήθεν δεν τα… θέλουμε;

Η απάντηση είναι ένα τεράστιο ΟΧΙ.

Όχι, αγαπητοί μου αναγνώστες.

ΔΕΝ υπάρχουν αυτά τα χρήματα.

Γενικώς, για να θυμηθώ λιγάκι τα παλιά, «λεφτά υπάρχουν» αλλά ειδικώς για αυτό το έργο δεν έχει δεσμευθεί ούτε ένα ευρώ.

Λένε οι πολέμιοι «να τα διεκδικήσουμε».

Έλεος με την αριστερίλα παιδιά, σοβαρευτείτε.

Ξέρετε πόσες χιλιάδες «να τα διεκδικήσουμε» έχω ακούσει στη ζωή μου επί δεκαετίες σε αυτήν εδώ την πόλη;

Κι όλο «τα διεκδικούμε» κι όλο τίποτα δεν γίνεται.

Όχι τίποτα, να μην μηδενίζω, αλλά γίνονται ελάχιστα, δεν χρειάζεται να σας το πω εγώ, ρίξτε μια ματιά στην πόλη των αποτυχημένων δημοτικών Αρχών και συγκρίνετέ την με άλλες -όλο και περισσότερες- πόλεις του Λεκανοπεδίου που προ πολλού μας έχουν ξεπεράσει.

Άρα, τι συγκρίνουμε;

Μια λύση με ΕΤΟΙΜΗ τη χρηματοδότηση από τη μια, και μια «διεκδικητική προσπάθεια» καλών προθέσεων αναμφίβολα, αλλά επιεικώς αβέβαιων αποτελεσμάτων από την άλλη.

Κι ερωτώ τους οπαδούς της διεκδίκησης:

Καλά αν η διεκδίκηση επιτύχει.

Αλλά αν αποτύχει, όπως συμβαίνει με τη μεγάλη πλειοψηφία των διεκδικήσεων αυτής της πόλης επί δεκαετίες;

Πώς βάζετε «στον ντορβά» το μέλλον των βρεφών της περιοχής, στο όνομα της «διεκδίκησης»;

Σε αυτό οι πολέμιοι της συνεργασίας του δήμου με τη Μητρόπολη ΟΦΕΙΛΟΥΝ να δώσουν μια ξεκάθαρη απάντηση.

Αν την έχουν, την περιμένουμε.

Αν δεν την έχουν, είναι ΕΚΤΕΘΕΙΜΕΝΟΙ στα μάτια των νέων ζευγαριών που θέλουν τα παιδάκια τους να μπορούν να πάνε σε έναν βρεφονηπιακό σταθμό, όσο οι γονείς θα εργάζονται για τον επιούσιο.

Αλλά, εμένα επιτρέψτε μου να το πάω λίγο παρακάτω.

Έστω ότι οι διεκδικήσεις πετυχαίνουν.

Έστω -υποθετικά μιλάμε- ότι βρίσκονται τα κονδύλια για ένα έργο στην πόλη μας.

Γιατί αυτά να μην διοχετευθούν σε μια άλλη ανάγκη της πόλεως;

Λίγα μας λείπουν;

Δρόμοι της πλάκας, πεζοδρόμια- καρμανιόλες για τους ηλικιωμένους και τα μικρά παιδιά, το άλσος, η ΜΑΒΑ, περιβαλλοντικές πρωτοβουλίες κλπ.

Λεφτά να έχεις για να αρχίσεις να διορθώνεις κακοτεχνίες και προβλήματα στην Νέα Φιλαδέλφεια και τη Νέα Χαλκηδόνα.

Κι ερωτώ: Αν από τα πακέτα της «κακιάς» Ευρώπης ξεμείνουν λίγα χρήματα και για την πόλη μας, γιατί ρε παιδί μου πρέπει να πάνε εκεί που ΗΔΗ υπάρχει χρηματοδότηση κι όχι σε μια άλλη ανάγκη της Φιλαδέλφειας και της Χαλκηδόνας;

Αυτό το απλό ερώτημα ποιος στην ευχή από τους αρνητές της συνεργασίας θα το απαντήσει;

Πάμε πιο κάτω.

Παρακάμπτω τις γελοιότητες ότι δήθεν η συνεργασία συνιστά «ιδιωτικοποίηση» και άλλα των κολλημένων, και ιδιωτικοποίηση να ήταν μια χαρά θα ήταν, αλλά δεν είναι.

Τα παρακάμπτω αυτά, κι έρχομαι στο βασικό ερώτημα: Το πρόβλημα όσων αντιτίθενται είναι, άρα γε, ποιος θα χρηματοδοτήσει το έργο (κι επιμένουν να το κάνουμε εμείς, από τους φόρους μας, κι όχι κάποιος κεφαλαιούχος από τα κεφάλαιά του, οκ παιδιά…) ή μήπως το πρόβλημά τους είναι Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ στο έργο;

Είμαστε πολλά κακά πράγματα, αλλά ηλίθιοι μάλλον δεν είμαστε.

Για την παρουσία της Εκκλησίας φωνάζουν οι πολέμιοι.

Κάποιοι από αυτούς γιατί στη θέση της θρησκείας έχουν το δικό τους κόμμα, κάποιοι άλλοι γιατί στο αξιακό τους σύστημα η εκκλησία δεν χωρά.

Δικαίωμά τους, πρόβλημά τους, όπως θέλετε πείτε του.

Αλλά όλοι αυτοί, ας ξέρουν ένα πράγμα:

Κάνουν ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ που θα μπορούσαν να κάνουν.

Προσπαθούν να πολιτικοποιήσουν το θεσμό της Εκκλησίας.

Κι έτσι, απομονώνονται κι από ένα μεγάλο μέρος της δικής τους πολιτικής και κοινωνικής βάσης.

Γιατί η Εκκλησία στην Ελλάδα είναι «κρέας με νύχι» είτε αρέσει σε κάποιους, είτε όχι.

Γιατί στους ναούς πηγαίνουν δεξιοί, κεντρώοι, αριστεροί, κομμουνιστές, απολίτικοι, όλων των πολιτικών ειδών άνθρωποι.

Γιατί οι πολλοί σε αυτή την κοινωνία που ζούμε σήμερα, τα έχουν ξεχωρίσει μέσα τους: Άλλο η πολιτικολογία, άλλο η προσευχή.

Θυμάμαι παλιούς αριστερούς -έχω κάμποσους στην οικογένειά μου- να μου λένε «παιδάκι μου, ο Χριστός ήταν ο πρώτος κομμουνιστής».

Κι εγώ επαναστατούσα: «Γιατί το λες αυτό;» ρωτούσα.

«Γιατί είχε δυο χιτώνες κι έδινε τον ένα στους φτωχούς».

Αυτή την αντίληψη του κομμουνισμού είχαν στο μυαλό τους οι θειάδες κι οι θειοί μου, αυτή που παρουσίαζαν.

Και κάθε Κυριακή, ανελλιπώς όλοι τους στην εκκλησία.

Εγώ, ο δεξιός, δεν πήγαινα.

Αυτοί, οι αριστεροί, δεν έχαναν λειτουργία για λειτουργία.

Είπαμε: «Νύχι με κρέας».

Όλα αυτά για κάποιους αριστερούς του σήμερα είναι «ψιλά γράμματα».

Δεν γουστάρουν τους παπάδες, δεν γουστάρουν και τα λεφτά που αυτοί φέρνουν.

Κι ας πάει και το παλιάμπελο του βρεφονηπιακού.

Καλά είμαστε κι έτσι, που δεν έχουμε κανέναν στην περιοχή.

Από το να έλθει «το παπαδαριό» να μας κάνει κουμάντο.

Ακόμα κι αν ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα, πάλι αυτή θα φταίει…

Λοιπόν, έχω ένα εκατομμύριο διαφορές με τη σημερινή δημοτική Αρχή, αλλά πρέπει αποφασιστικά να προχωρήσει το έργο ανέγερσης του βρεφονηπιακού σταθμού στη Μάδυτο.

Κι οι κολλημένοι, ας κάνουν μια προσπάθεια να ξεκολλήσουν.

Αν θέλουν, βέβαια…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Ως πότε θα γυρνάμε τη ρουλέτα;

Πόθεν Έσχες Βούρου: Χρωστά μισό εκατομμύριο στο δημόσιο και ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΕΝΑ εκατομμύριο σε τράπεζα!