Ως πότε θα γυρνάμε τη ρουλέτα;

του Διαμαντή Σεϊτανίδη

Πριν από λίγες ημέρες έκλεισε ένας χρόνος από την εκλογική νίκη του Γιάννη Βούρου και του συνδυασμού του. Ένας ηθοποιός που ήλθε από το πουθενά, βρήκε χρήματα για χλιδάτο προεκλογικό αγώνα χωρίς να μας λέει από πού και με ποια ανταλλάγματα -αφού ο ίδιος χρωστά περίπου ενάμισι εκατομμύριο σε τράπεζες κι εφορία- κι εξελέγη, πατώντας πάνω στην αποτυχία του αντιπάλου του.

Προ ημερών έγινε ένα αφιέρωμα στον Γιάννη Βούρο από διαδικτυακό έντυπο, το οποίο κοινοποίησε την ανάρτηση και στο facebook. Είχα την ευκαιρία να δω τα σχόλια των χρηστών από κάτω. Είτε υπέρ του Βούρου ήταν, είτε κατά, η τοποθέτηση γινόταν επί της βάσης της δημαρχίας… Βασιλόπουλου. «Μπράβο Γιάννη, τέλειωσε η βασιλεία του Ρούλη» έγραφε ο ένας, «και τον Βούρο να μην ξαναψηφίσουμε, ο Βασιλόπουλος δεν θα ξαναγίνει δήμαρχος» έγραφε ο άλλος.

Κι οι αντίπαλοι; «Πολύ χειρότερος από τον προηγούμενο» ο ένας, «κάνεις τον Άρη να φαίνεται Θεός» ο άλλος κλπ κλπ…

Αυτός ο διάλογος αποτυπώνει, κατά τη γνώμη μου, και το αδιέξοδο στο οποίο -για μια ακόμα φορά- έχει περιέλθει η πόλη μας. Κινείται γύρω από ένα δίπολο, όπου ο ένας πόλος είναι η αποτυχημένη σημερινή δημοτική Αρχή και ο άλλος η αποτυχημένη προηγούμενη δημοτική Αρχή.

Και οι δυο τους ελπίζουν να είναι νικήτριες από αυτή τη αδιέξοδη αντιπαράθεση: Οι μεν θα ψηφίζουν Γιάννη Βούρο -ή όποιον τους πουν αυτοί που τους είπαν να ψηφίσουν Γιάννη Βούρο- για να μην έλθει ξανά ο Βασιλόπουλος στα πράγματα.

Δεν έχει σημασία αν η πόλη μένει στάσιμη, ενώ άλλες γύρω – γύρω και σε όλο το Λεκανοπέδιο, την ξεπερνούν με γοργά βήματα και θαρραλέες πρωτοβουλίες των δημάρχων τους. Γι αυτό, οι λίγοι οπαδοί του ενός ή του άλλου, παραμένουν αδιάφοροι. Ίσως έχουν συμβιβαστεί με την κατάντια της πόλης, με την εγκατάλειψη του Άλσους, με αυτό, τέλος πάντων, που βλέπουν γύρω τους.

Και επειδή δεν θέλουν τον Άρη και την ομάδα του, κάνουν τα στραβά μάτια για την ανυπαρξία του Γιάννη και της δικής του ομάδας.

Κι αντίστροφα: Όποιοι δεν θέλουν τον Γιάννη, το μονοδιάστατο ενδιαφέρον του για όσα αφορούν στην ΑΕΚ και την πλήρη, εκκωφαντική και προφανή αδιαφορία του για την υπόλοιπη πόλη, κάνουν τα στραβά μάτια για το ότι η Δύναμη Πολιτών και ο Άρης Βασιλόπουλος δεν έχει αλλάξει ούτε κατά έναν πόντο από τον Άρη Βασιλόπουλο που έχασε τις εκλογές. Μα, αν σε καταψήφισα, καλώς ή κακώς, το 2019, και δεν έχεις αλλάξει καθόλου, πώς ελπίζεις να μην σε καταψηφίσω και πάλι το 2023;

Για τους υπόλοιπους παράγοντες της πόλης δεν θα μιλήσω τώρα. Καμένα χαρτιά οι περισσότεροι, άλλη δουλειά δεν έχουν για να γεμίζουν το χρόνο τους κι έχουν βρει την ενασχόληση με τα τοπικά ως την πιο πρόσφορη οδό για να σκοτώνουν την ανία τους.

Για μια νέα πρόταση, για κάτι καινούργιο, για μια οποιαδήποτε νέα ιδέα που θα συνεγείρει κάποιους συμπολίτες και θα παράγει πολιτικό διάλογο στην πόλη, ούτε λόγος βέβαια. Αυτά είναι για αλλού.

Εδώ, ο βάλτος και η αυτοϊκανοποίηση εαυτών και αλλήλων…

Αυτά για τους λίγους, τους οπαδούς κάθε μιας ομαδούλας που φιλοδοξεί όχι βέβαια να διοικήσει το δήμο, αλλά να επωφεληθεί από τα κάθε είδους οφέλη της εξουσίας.

Και τώρα, πάμε στους πολλούς.

Δυστυχώς κι εδώ τα πράγματα δεν είναι ευχάριστα και λυπάμαι αν θα δυσαρεστήσω και κάποιους συμπολίτες μου που τους εκτιμώ και τους σέβομαι. Αλλά, αυτή είναι η μοίρα του δημοσιογράφου (ΟΧΙ του σφουγγοκωλάριου). Να τα λέει έξω από τα δόντια.

Η τοπική κοινωνία εισπράττει παθητικά την τοπική δημοτική ζωή.

Δεν αντιδρά.

Ίσως αυτός να είναι ο δικός της τρόπος, δεν αντιλέγω: Να στέκεται σιωπηλή, να ακούει, και στο τέλος, τη μέρα της κάλπης, να αποφασίζει.

«Η Αλήθεια» αποκάλυψε τα έργα και της ημέρες του Άρη Βασιλόπουλου και της τότε ομάδας του, με τους ιδεοληπτικούς, τους φανατίλες, τους κολλημένους σαν LOGO στιγμής.

Η κοινή γνώμη ΔΕΝ αντιδρούσε.

Έμπαινε, με διάβαζε, αλλά ΔΕΝ αντιδρούσε.

Κι όταν ήλθε η ώρα της κάλπης, προτίμησε έναν από δική του επιλογή αποξενωμένο από την πόλη, έναν υβριστή της πόλης που την έλεγε περιφρονητικά  "Ζεφύρι" και μια ομάδα που όποτε δοκίμασε να διοικήσει την πόλη -τα ΙΔΙΑ και τα ΙΔΙΑ φθαρμένα πρόσωπα που διοικούν (τρόπος του λέγειν) και σήμερα- την έστειλε κατά διαόλου, παρά να διατηρήσει στην τοπική εξουσία την ομάδα της Δύναμης Πολιτών.

Μπορεί και τώρα το σκηνικό να επαναλαμβάνεται, δεν ξέρω. Ο κόσμος μπαίνει, με διαβάζει και… περιμένει.

Τι περιμένετε, αναγνώστες μου;

Έναν άλλο τουρίστα, να εμφανιστεί ξανά στην πόλη;

Έναν άλλο Βούρο; Με άλλο όνομα και άλλο επώνυμο, αλλά το ίδιο άγνωστον με τον τωρινό;

Το 2014 -βοηθούσης και της τότε πολιτικής συγκυρίας- ψηφίσατε κατά πλειοψηφία Βασιλόπουλο, τον οποίο οι πολλοί ΕΠΙΣΗΣ δεν γνώριζαν. Είχε μια κομματική διαδρομή, δε λέω, αλλά (και ηλικιακά να το δει κανείς) δεν μπορούσε να έχει μια τέτοια κοινωνική ζωή στην πόλη ώστε όλοι να τον ξέρουν.

Πειραματίστηκαν οι πολλοί το 2014.

Και δεν τους βγήκε το πείραμα.

Πειραματίστηκαν και το 2019.

Και πάλι δεν τους βγήκε.

Τώρα, οι πολλοί στην πόλη τι ακριβώς περιμένουν;

Το 2023 να πειραματιστούν και πάλι;

Για μια ακόμα φορά θα παίξουμε στη ρουλέτα τη Φιλαδέλφεια- Χαλκηδόνα, την πόλη που ζούμε και που αγαπούμε;

Ως πότε θα «τζογάρουμε» το μέλλον αυτής της πόλης;

Ως πότε να γινόμαστε εκόντες άκοντες «ουρές» των κάθε λογής επιδιώξεων, επειδή ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΛΛΗ ΛΥΣΗ; 

Το "εγώ δεν ανακατεύομαι" έχει ήδη απαντηθεί από την Αρχαία Ελλάδα: “Μόνοι γάρ τόν τε μηδέν τῶνδε μετέχοντα οὐκ ἀπράγμονα ἀλλ’ ἀχρεῖον νομίζομεν” Θουκυδίδου, Περικλέους Επιτάφιος, κεφ.40 "Είμαστε οι μόνοι, οι οποίοι, όποιον δεν μετέχει των κοινών δεν τον θεωρούμε απράγμονα, φιλήσυχο, αλλά άχρηστο πολίτη."

Κι αργότερα ο Ρουσσό είχει πει «Από τη στιγμή που θα πει κανείς, προκειμένου για τις υποθέσεις του κράτους, «Tι μ' ενδιαφέρει;», μπορούμε να υπολογίζουμε ότι έχει γίνει το πρώτο βήμα για την παρακμή τον κράτους αυτού».

Κάποια στιγμή, οι πολλοί πρέπει ΑΠΟ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ να αναζητήσουν μια άλλη λύση. 

Όχι δεξιό, όχι αριστερό, όχι ΠΑΣΟΚο. Έναν ντόπιο (ή μια ντόπια) που μπορεί να υπερβεί αυτούς τους διαχωρισμούς, να γυρίσει κάθε δρόμο της πόλης, να κτυπήσει κάθε πόρτα της πόλης, να μιλήσει με τη γλώσσα της κοινής αγάπης για την πόλη, αλλά και με ένα τολμηρό σχέδιο που θα «σπάζει αυγά» και θα αποσκοπεί να ξανακάνει την πόλη μας, αυτή που ήταν κάποτε: Το καμάρι και η αγάπη των ανθρώπων της.

ΜΟΝΟΝ έτσι θα στείλουμε κα ιτο Βούρο και το Βασιλόπουλο κι όλους τους άλλους Μαυρογιαλλούρους της πόλης στα σπίτια τους. Μόνον έτσι θα έχουμε κάνει ένα ΑΛΗΘΙΝΟ βήμα για τη βελτίωση της πόλης. Της ΔΙΚΗΣ ΜΑΣ πόλης. 

Κάθε τέτοια προσπάθεια, "Η Αλήθεια" θα τη στηρίξει με πάθος και αφοσίωση. Αρκεί να πειστεί ότι πρόκειται για σοβαρή προσπάθεια, κι όχι για άλλον έναν υποψήφιο που μάζεψε την παρέα του, ανάμεσα στους χρεοκοπημένους πολιτικά.

Κι ως να συμβεί αυτό, οι λίγοι θα τρώνε τα λυσσακά τους με τον Γιάννη και τον Άρη, κι οι πολλοί θα περιμένουν την ώρα της κάλπης, να κάνουν ένα ακόμα πείραμα, μέσα στα τόσα αποτυχημένα των περασμένων χρόνων, "μπας και" τώρα πιάσει…

Καλή μας φώτιση, μέρα που είναι…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Πόθεν Έσχες Βούρου: Χρωστά μισό εκατομμύριο στο δημόσιο και ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΕΝΑ εκατομμύριο σε τράπεζα!