"Η Αλήθεια" συνειδητά δεν πήρε μέρος σε όλο αυτό τον θόρυβο που ξέσπασε γύρω από την αναφορά την οποία έκανε αρμόδια υπάλληλος του δήμου προς τον δήμαρχο σχετικά με την κατάσταση στο Άλσος.
Δεν πήραμε μέρος, διότι θεωρούσαμε και θεωρούμε ότι το όλο γεγονός ΔΕΝ συνιστά είδηση.
Δεν υπήρχε κανένας λόγος μια αναφορά μιας υπαλλήλου προς τον δήμαρχο για θέμα της αρμοδιότητάς της να γίνει θέμα δημόσιας συζήτησης.
Ούτε τις αρμοδιότητές της παρέβη η συγκεκριμένη υπάλληλος, ούτε ψευδή στοιχεία παρουσίασε, ούτε με την πράξη της αυτή δημιούργησε καθ' οιονδήποτε τρόπο πρόβλημα σε κάποιον παράγοντα της ζωής στην πόλη.
Άρα, θέμα για να γίνει είδηση δεν υπήρξε.
Έγινε, όμως.
Γιατί έγινε;
Η απάνηση είναι πολύ απλή: Γιατί στην πόλη θέλει να είναι παρόν το πιο ξεπεσμένο είδος της δημοσιογραφίας, οι εγκάθετοι των ομάδων που ζουν από τον οπαδισμό.
Όχι από το φίλαθλο πνεύμα.
Από τον οπαδισμό!
Από το τυφλό οπαδικό πάθος.
Από το μίσος σε κάθε τι που δεν είναι "της ομάδας".
Αυτοί που δεν κάνουν δημοσιογραφία, αλλά ρεβεράντζες στους κεφαλαιούχους των ομάδων.
Αυτοί που δήθεν έχουν το μονοπώλιο της οπαδικής νομιμοφροσύνης, όποιος είναι μαζί τους, είναι καλός "ΑΕΚτζής, Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός".
Όποιος, όμως, δεν μουγκρίζει από οπαδικό φανατισμό όταν εκείνοι δίνουν το σύνθημα, είναι "κακός ΑΕΚτζής, Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός".
Η δημοσιογραφία του λιβανιστηριού και της βαθιάς υπόκλισης σε όσους χρηματοδοτούν την -κατά τα άλλα αναίτια- οπαδική δράση τους, είναι η χυδαιότερη μορφή δημοσιογραφίας.
Κάποιοι λοιπόν από τους λιβανιστηρτζήδες της διοίκησης της ΑΕΚ βρήκαν, λέει, υπόνοιες ότι η αναφορά της υπαλλήλου μπορεί να έχει στο σκεπτικό της κάτι που ίσως, μπορεί, πιθανόν, που ξέρεις, να βλάψει την ΑΕΚ στην ανέγερση του γηπέδου της.
Ό,τι δεν κατόρθωσαν τεράστιες δυνάμεις της πολιτικής κι επιχειρηματικής ζωής της χώρας, οι ασόβαροι αυτοί τύποι θεώρησαν ότι μπορεί να το κάνει μια υπάλληλος του δήμου που απλώς κάνει τη δουλειά της.
Η πραγματική τους πρόθεση είνα ξεκάθαρη: Θέλουν να σπείρουν τον τρόμο στη Νέα Φιλαδέλφεια και τη Νέα Χαλκηδόνα, πως όποια φωνή δεν συνταυτίζεται 100% με τις δικές τους κραυγές, θα στοχοποιείται.
Έτσι, δεν ντράπηκαν να δώσουν το όνομα, το τηλέφωνο και τη διεύθυνση της υπαλλήλου στη δημοσιότητα.
Γιατί άλλωστε να ντραπούν;
Γι αυτό υπάρχουν στη δημοσιογραφία, για να αφιονίζουν, να φανατίζουν, να τρομοκρατούν.
Αλλά ακόμα και με αυτή την αχαρακτήριστη πράξη, η όλη υπόθεση θα είχε μείνει μακριά από τη δημοσιότητα -όπως έπρεπε- εάν δεν είχαν "τσιμπήσει" οι ανώριμες, πρέπει να πω, δημοτικές παρατάξεις, οι οποίες βρήκαν ευκαιρία να κάνουν μια ακόμα επίδειξη "φιλεργατισμού".
Κυριο ρόλο -όχι μοναδικό, όμως- σε αυτή την αντίδραση έπαιξαν οι αριστερού προσανατολισμού δημοτικές παρατάξεις της πόλης.
Με άλλη ευκαιρία ίσως γράψω πώς η αριστερά έχει κάνει στις μέρες μας μια τεράστια, στρατηγική υποχώρηση, αρνούμενη τις πολιτικές Αρχές πάνω στις οποίες δημιουργήθηκε -κυρίως της πάλης των τάξεων και της αταξικής κοινωνίας- έχει αποδεχθεί πλήρως την δομή στις κοινωνίες των δυτικών κρατών και το μόνο που της έχει απομείνει είναι οι κραυγές για "προστασία των εργαζομένων" κι ας καταγράφει στις περισσότερες εκλογές εντελώς μειοψηφικά ποσοστά στους κόλπους των εργαζομένων.
Αριστερός "φιλεργατισμός" αλλά "Η Εφημερίδα των Συντακτών" ανέστειλε τις συμβάσεις σε δεκάδες συναδέλφους.
Αριστερός "φιλεργατισμός", αλλά το ΚΚΕ έκανε και κάνει απολύσεις στον Ριζοσπάστη.
Αριστερός φιλεργατισμός, αλλά για... τους άλλους...
Τέλος πάντων, αυτό είναι άλλη κουβέντα, σε άλλη ευκαιρία.
Στο θέμα μας, πάλι: Ενώ η διοίκηση του δήμου ήταν η ΜΟΝΗ αρμόδια να σταματήσει την επιχείρηση τρομοκράτησης υπαλλήλων και πολιτών που επιχείρησαν οπαδικά φερέφωνα, έμεινε άφωνη, δεν πήρε ευθέως -όπως έκανε το σωματείο εργαζομένων- το μέρος του δίκιου και της λογικής
Άφησε έτσι, για να μην δυσαρεστήσει κάνενα μπιστικό της διοίκησης της ΑΕΚ -αλίμονο, προς Θεού...- την υπόθεση να εξελίσσεται, η δημοσιότητά της να τραβάει επί τριήμερο, και μόνο όταν έφτασε ο κόμπος στο χτένι, όταν είχε πάρει θέση και "η κουτσή Μαριώ" του δημοτικού σκηνικού της πόλης, ο δήμαρχος Γιάννης Βούρος, συρόμενος από τις εξελίξεις, υποχρεώθηκε να κάνει αρχικά μια περίεργη δήλωση, με την οποία άφηνε υπόνοιες για την εργαζόμενη στο δήμο και στη συνέχεια έκανε μια δήλωση -σούπα, που κανείς δεν κατάλαβε ούτε τι θέλει να πει, ούτε γιατί την εξέδωσε.
Το ζήτημα είναι ότι αν ο δήμαρχος πιστεύει ότι η συγκεκριμένη υπάλληλος έδρασε καθ' οιονδήποτε τρόπο πέραν των αρμοδιοτήτων της, οφείλει -δεν είναι στη διακριτική του ευχέρεια- να κινήσει τις προβλεπόμενες διαδικασίες.
Δεν το κάνει, κι όλοι μπορούμε να αντιληφθούμε το γιατί.
Έτσι, η ελαφρότητα με την οποία δρουν κομβικές δυνάμεις στην τοπική μας κοινωνία, ντόπιες και εκ μεταγραφής, έκαναν ολόκληρο θέμα στη δημόσια κουβέντα, την εκπλήρωση των υποχρεώσεων μιας δημοτικής υπαλλήλου.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ