Του Διαμαντή Σεϊτανίδη
Λόγω επαγγέλματος, έχω συναντήσει πολλούς που ασχολούνται για βιοπορισμό με την πολιτική. Ανθρώπους που μπορεί να σε βλέπουν σαν σκουπίδι, ή που -αντίθετα- να σε σέβονται ως προσωπικότητα. Ανθρώπους που μπαίνουν στην πολιτική για να δώσουν, κι άλλους μόνο για να φάνε. Πολιτικούς που σέβονται το δημόσιο χρήμα, κι άλλους που το σπαταλούν ασυλλόγιστα, ή προς ίδιον όφελος. Δημόσια πρόσωπα που αν τα προσβάλλεις ντρέπονται, κι άλλα που απλώς νομίζουν ότι βρέχει...
Τις τελευταίες μέρες -μήνες, σωστότερα...- ξαναθυμήθηκα περιπτώσεις προσώπων που εισήλθαν στην πολιτική -είτε στην κεντρική σκηνή, είτε στην αυτοδιοίκηση...- σπρωγμένοι από επιχειρηματίες, και με μόνο σκοπό να εξυπηρετήσουν οι πρώτοι, τις επιδιώξεις των δεύτερων. Μερικοί από αυτούς που μπήκαν στην πολιτική, σπρωγμένοι -και χρηματοδοτούμενοι- από επιχειρηματίες, κατάφεραν να βοηθήσουν τους ευεργέτες τους, αλλά παράλληλα να αναπτύξουν σημαντική δράση από το μετερίζι που διάλεξαν, υπέρ της προόδου του λαού μας και της κοινωνίας.
Άλλοι, πάλι, αδιάφοροι για την ιδιότητα του πολιτικού, ανέλαβαν απλώς να εκτελέσουν συμβόλαια. Θα κάνω αυτό κι εκείνο για σένα που με χρηματοδοτείς, κι εγώ θα ωφεληθώ με αυτό και με εκείνο τον τρόπο. Εντάξει; Εντάξει!
Αλλά και οι κεφαλαιούχοι που σπρώχνουν πολιτικές μαριονέτες στο δημόσιο στίβο, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα, είναι πολλών ειδών. Άλλοι απλώς αξιώνουν τη συμβολή της μαριονέτας στα επιχειρηματικά τους σχέδια, χωρίς να την εμποδίζουν να λειτουργεί και σε άλλα πεδία της πολιτικής, προς όφελος του κόσμου. Άλλοι πάλι -καλή ώρα- "φυτεύουν" μαριονέτες εκεί που υπάρχει από τη μια πολύ χαμηλό επίπεδο δημοσίων προσώπων κι από την άλλη πρόθυμοι σφουγγοκωλάριοι για να λειτουργήσουν ως θεραπαινίδες του φυτευτού. Σας θυμίζει κάτι;
Η εμπειρία τριάντα ετών σε αυτό το υπέροχο, ωστόσο επικίνδυνο αν δεν προσέχεις επάγγελμα, αλλά και τα μπόλικα χαστούκια που έφαγα, ηχηρά κι επώδυνα, με δίδαξαν ότι οι φυτευτοί που επιβάλλονται με όρους μαφίας, λειτουργούν και με όρους μαφίας. Παρακάμπτουν εκλεγμένα όργανα, αδιαφορούν για τη λαϊκή κατακραυγή, τσεπώνουν τα χρήματα που μπορούν -άσπρα και μαύρα- κάνουν μαθήματα πολιτικής δεοντολογίας αφ' υψηλού, όπως ο πιο γνωστός από το συνάφι τους, ο Αδόλφος, κι απλώς κονομάνε σε βάρος της κοινωνίας. Ποιος Τύπος, ποια κοινή γνώμη, βρε δε μπα να κουρεύονται, που έλεγε η μακαρίτισσα η γιαγιά μου. Η λογοδοσία και ο έλεγχος από την κοινή γνώμη, είναι ενοχλητικά επεισόδια που απλώς δυσκολεύουν τους μαφιόζικα φυτευτούς να κονομήσουν. Γι αυτό και τους επιτίθενται.
Η κονόμα είναι το άπαν, γι αυτούς. Όλα τα άλλα, είναι για να περνάει η ώρα.
Ας όψονται οι σφουγγοκωλάριοι, αλλά και όσοι σοβαροί και αξιόλογοι σε μια κοινωνία -μεγάλη ή μικρή...- μένουν κλεισμένοι στα σπίτια τους γιατί "πού να μπλέξω με τα σκ@τ@;" Δεν θα μπλέξεις ρε φίλε, αλλά μην ξεχνάς ότι κάποια ωραία μέρα που ΝΟΜΙΖΕΙΣ ότι είσαι μακριά από όλα αυτά, τα σκ@τ@ θα σε πνίξουν, όπως όλους μας...
Κι ελάτε μετά εσείς, αγαπητοί μου αναγνώστες να μιλήσουμε εδώ μέσα για... δεξιά, για... αριστερά και για άλλα τέτοια παραμύθια για αγ(ρ)ίους...
Άντε, καλό σαββατοκύριακο...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ