του Διαμαντή Σεϊτανίδη
Όλο και πιο αραιά έχω κάτι που μου μοιάζει αξιόλογο, να γράψω για τον προεκλογικό αγώνα της πόλης μας. Στο ερώτημα φίλων «γιατί δεν γράφεις;» απαντώ: Βαριέμαι! Είναι τόσο βαρετός, τόσο προβλέψιμος, τόσο πίσω ο προεκλογικός αγώνας αυτών των δημοτικών εκλογών, είναι τόσο χωρίς ενδιαφέρον, χωρίς μια έκπληξη, χωρίς ένα «έλα ρε! Έγινε κι αυτό;»
Ο Άρης Βασιλόπουλος παρουσιάζει, λέει, την «εκλογική του διακήρυξη». Ούτε ιερό, ούτε όσιο. Μια παρέα είναι, που εντάσσει κι άλλους στους κόλπους της, με μοναδικό -ξαναλέω: ΜΟΝΑΔΙΚΟ- σκοπό τα κάθε λογής και φύσεως προνόμια της εξουσίας. Για την καρέκλα ο Βασιλόπουλος «ξέχασε» ότι έφυγε από τον ΣΥΡΙΖΑ με σαφείς αιχμές για διαφορά “αξιακού κώδικα”. Για την καρέκλα η Παπαλουκά που είναι στη ΛΑΕ του Λαφαζάνη, καμώνεται ότι «δεν πρόσεξε» ότι τη Δύναμη Πολιτών στηρίζει ο -κατά Λαφαζάνη- «μνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ».
Για τις απολαύσεις της εξουσίας -λ.χ. το βόλεμα κανενός παιδιού σε προγράμματα του δήμου- κάποιοι που δήθεν είναι στελέχη αστικών δυνάμεων, γίνονται ορντινάντσες του ανεπάγγελτου δημάρχου. Επίσης, πιστοί στην ανθρωποφαγική παράδοση της ελληνικής αριστεράς, πρώην κολλητοί, στενοί συνεργάτες, αξιωματούχοι επί Βασιλόπουλου, τώρα “τρώνε τις σάρκες τους” με τον δήμαρχο. Με μια λέξη: Αηδία.
Ο Γιάννης Βούρος αυξάνει τη σημασία της παρουσίας του στην πόλη. Από τη μια μεριά, αποτέλεσε τη βασική αιτία πολυδιάσπασης των αντιπάλων του Βασιλόπουλου, και άνοιξε -χωρίς βέβαια να το συνειδητοποιεί- την πόρτα της επανεκλογής του σημερινού δημάρχου. Επειδή πολλοί φίλοι, υποψήφιοι και μη, σε διάφορους συνδυασμούς, απορούν που τους λέω ότι η εκτίμησή μου είναι πως τις πιο πολλές πιθανότητες εκλογής -όπως διαμορφώθηκαν τα πράγματα μετά την έλευση Βούρου ως “ταύρου εν υαλοπωλείω- έχει ο Βασιλόπουλος, πρώτον πρέπει να τους θυμίσω τις αντίστοιχες προβλέψεις μου το 2014 και δεύτερον τους παρακαλώ να κρατήσουν αυτό εδώ το κείμενο. Και να το διαβάσουμε μαζί, μετά τις εκλογές.
Από την άλλη, όμως, η παρουσία Βούρου βοηθάει στην κάθαρση της δημοτικής μας ζωής από δεκάδες αρριβίστες, το γνωστό “τοπικό δημοτικό κατεστημένο” που αλλάζει συνδυασμούς σαν τα πουκάμισα, εξαφανίζεται στο ενδιάμεσο διάστημε μεταξύ δυο εκλογών, κοιτάζει μονίμως την πάρτη του και ποτέ τον τόπο και -παραδόξως;- έχει συγκεντρωθεί στο συνδυασμό αυτό. Όχι ότι δεν υπάρχουν και αξιόλογες μονάδες στην Πολιτών Πολιτεία, αλίμονο. Αλλά μια ματιά να ρίξετε στα “στελέχια” που διεκδικούν την ψήφο μας, αλλά και στους εκτός ψηφοδελτίου υποστηρικτές τους, θα αντιληφθείτε πόσο θετική είναι η συμβολή του Γιάννη Βούρου στη μετεκλογική κάθαρση της δημοτικής ζωής στη Φιλαδέλφεια και τη Χαλκηδόνα.Απλώς γράφω εδώ μια φράση που θα ειπωθεί ΑΠΕΙΡΕΣ φορές μετά τις εκλογές: «Μιλάς κι εσύ, που πήγες με τον Βούρο;». Εδώ θα είμαστε (εμείς, τουλάχιστον...)
Ο Παντελής Γρετζελιάς κάνει έναν εκλογικό αγώνα, όπως αυτούς που έκανε από παλιά-με μια διαφορά: Ο ίδιος κρύβεται. Πίσω από το συμπαθές χαμόγελο, τη χαμηλή φωνή, την ήρεμη καμπάνια, επιχειρεί να κρύψει αυτό που αποτεέλσε μια από τις βασικές αιτίες εκθρονισμού του το 2002: Την αυταρχική και γεμάτη γωνίες πολιτική του παρουσία. Μέχρι τώρα, τα έχει πάει μια χαρά. Κατά τα λοιπά, έχει βρει το μότο που θεωρεί ότι πιάνει στους πολίτες, και το λέει συνεχώς: “Με εμένα,η πόλη ήταν καλύτερη, έτσι θα την ξανακάνω”. Σε κάποιους μάλιστα, λέει ότι “αναγκάστηκε” να κατέβει ως υποψήφιος δήμαρχος, βλέποντας ποιοι θέλουν να πάρουν το δήμο. Κακόμοιρε Παντελή, κατανοώ τη θυσία σου, σε συμπονώ ρε φίλε... Κάνε υπομονή και κουράγιο, ξαναπιάσε το τιμόνι αυτής εδώ της πόλης, όσο επώδυνο κι αν είναι για σένα αυτό, όλα τα βάσανα για τους ανθρώπους είναι, πιες το ρημάδι το πικρό ποτήρι να πάει κάτω... Αμοιβή θα έχεις τις καθημερινές διαδηλώσεις των συμπολιτών μας, με πλακάτ στους δρόμους που θα γράφουν το όνομά σου και με φωτογραφίες αρχείου (υπάρχουν και κάμποσες χωρίς το κλασικό του μούσι...).
Ο Τάσος Κωνσταντινίδης είναι η μόνη πραγματικά καινούργια παρουσία στο δημοτικό στίβο της πόλης μας. Η συντριπτική πλειοψηφία του συνδυασμού του, επίσης είναι καινούργιοι κι άφθαρτοι στα δημοτικά μας πράγματα. Ως τώρα, βέβαια, έχει ένα πρόβλημα αναγνωρισιμότητας και αυτού που λέμε στη γλώσσα της πολιτικής «positioning», δηλαδή μια παρουσία με διακριτά πολιτικά χαρακτηριστικά που θα τραβήξει τη προσοχή ευρύτερων στρωμάτων της τοπικής μας κοινωνίας. Ωστόσο, βλέπω ότι τον τελευταίο καιρό πυκνώνει την προεκλογική του παρουσία, δηλαδή πασχίζει να καλύψει το πρόβλημα της αναγνωριστιμότητας. Βέβαια, ο καιρός είναι λίγος, οπότε όλο το σύστημα του συνδυασμού πρέπει να “βάλει τα πόδια στην πλάτη” αν θέλει να διεκδικήσει είσοδο στον δεύτερο γύρο.
Ο Χάρης Τομπούλογλου είναι... ο Χάρης Τομπούλογλου. Δεν μας έχει εκπλήξει ως τώρα. Μπιζιμποντισμός, τραλαλά σχολιασμός της ζωής στην πόλη μακριά από πολιτικές θέσεις και δεσμεύσεις, αγκαλιές με όποιον βρίσκει μπροστά του, καφενέδες και σολέες, καλή οργάνωση από το παρασκήνιο και, γενικώς «τσάι και συμπάθεια» προκειμένου να αποφεύγουμε τις ακανθώδεις συζητήσεις. Κανείς δεν μιλάει για τα προβλήματα που έχει με τη Δικαιοσύνη, κανείς δεν ρωτά “αν καταδικαστείς τον Σεπτέμβριο του 2019 ποιος από το συνδυασμό σου θα γίνει δήμαρχος;”, κι άλλα πολλά, κανείς δεν τα ρωτά. Αυτό, βέβαια, δεν αλλάζει τις εκλογικές προοπτικές του συνδυασμού: Κάπου ανάμεσα σε Λαμία και Λεβαδειακό... Μόνο οι διοικούντες το δήμο του επιτίθενται, για να ξεχνιούνται οι δικές τους απευθείας αναθέσεις σε συγγενείς και φίλους... Η καταδίκη του Χάρη Τομπούλογλου μπορεί να κρύψει κάμποσες πομπές των αντιπάλων του πίσω από τις επιθέσεις εναντίον του, αλλά κι εκθέτει ανεπανόρθωτα ενεργά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, σε περίπτωση οριστικής καταδίκης του.
Ο Νίκος Σερετάκης της Λαϊκής Συσπείρωσης κάνει όλα, όσα ξέρει να κάνει καλά το ΚΚΕ. Επιπροσθέτως, όμως, προσπαθεί να αξιοποιήσει το εξ αριστερών ρήγμα στο συνδυασμό του Βασιλόπουλου, θέλοντας να κερδίσει από εκεί, αριστερούς -όχι απαραίτητα κομμουνιστές- πολίτες, που αντιδρούν στο νέο φλερτ Βασιλόπουλου- ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Χρήστος Κοπελούσος είναι ίσως ο μόνος υποψήφιος δήμαρχος που ως σήμερα... δεν έχει πει τίποτα. Ούτε μια δήλωση, ούτε μια παρέμβαση, ούτε τίποτα. Αντ αυτού μιλούν τα στελέχη του στο facebook. Τα στελέχη σου θα ψηφίσουμε Χρήστο, ή εσένα; Πού είσαι; Πού είναι οι θέσεις σου, οι παρεμβάσεις σου, το μπάσιμο στην εκλογική μάχη; Πενήντα μέρες είναι- δεν είναι ως τις εκλογές (αφαιρώ Πάσχα, Πρωτομαγιές κλπ). Ακατανόητη η στάση του Κοπελούσου, εκτός αν ξέρει κάτι που δεν ξέρω εγώ. Θα φανεί σύντομα, όμως...
Και τέλος, ο Μιχάλης Κουτσάκης... ποιός Μιχάλης Κουτσάκης;
Είναι να μη βαριέμαι, μετά από όλα αυτά;
Πάω για νανάκια...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Κάποιοι, από το ημίφως...
Προεκλογικό σκηνικό, κομμένο και ραμμένο...
Ντροπή, μια λέξη άγνωστη στη δημοτική Αρχή
Ο Στράτος Διονυσίου παρεμβαίνει στα δημοτικά πράγματα της πόλης μας...
Ο Γιώργος Νταλάρας, παρεμβαίνει στην προεκλογική περίοδο
Πολυτεχνίτης κι ερημοσπίτης
Προαναγγελθέν ναυάγιο για την Αυτοδιοίκηση ο νέος Εκλογικός Νόμος
Προεκλογικός διάλογος, περί... όνου σκιάς
Να δεις που κάποτε θα μας πούνε...
Ούτε τους χομπίστες, ούτε τους τουρίστες
«Τη μια τη λέγαν Αφροδίτη, και την άλλη Αφροδίτη επίσης»
Τυφλοί τα τ' ωτ' τον τε νουν τα τ' όμματα...
Μόνη χαμένη, η πόλη...
ΑΕΚ - Άρης...