Η πόλη βαδίζει προς μια εκλογική αναμέτρηση για τη δημοτική αρχή της επόμενης τετραετίας, με μια εικόνα πιο απογοητευτική από ποτέ.
Από τη μια μεριά έχουμε τους γνωστούς, ξανά και ξανά, φθαρμένους στη συνείδηση του κόσμου, ακόμα και αποκρουστικούς, που στο παρελθόν έχουν τσαλαπατήσει -κι όχι μια φορά- τη λαϊκή εντολή μέσα κι έξω από τα δημοτικά συμβούλια, με δικαστικές εκκρεμότητες που βαραίνουν στην επιλογή του πολίτη μπροστά στην κάλπη, με προεκλογικές δεσμεύσεις που οι ίδιοι πέταξαν στο καλάθι των αρχήστων, με απευθείας αναθέσεις σε συγγενείς και κολλητούς χωρίς προσδιορισμό των κριτηρίων ανάθεσης ενώπιον του πολίτη, με βαριές κατηγορίες από πρώην στενούς τους συνεργάτες, με υπομνήσεις παλαιών, άσχετων με τη σημερινή, εποχών των «παχέων αγελάδων» που πήγαιναν στους κομματικούς τους φίλους οι οποίοι βρίσκονταν στο «δοβλέτι» ζητούσαν χρήματα από αυτά που έρρεαν αφειδώς και σήμερα θέλουν να περνιούνται ως «πετυχημένοι».
Οι υποψήφιοι αυτοί προφανώς κάνουν το χόμπι τους, αφού δεν εργάζονται -ή και δεν εργάστηκαν ποτέ πριν...- και περνούν τις μέρες τους στους καφενέδες της πόλης κολακεύοντας, καλοπιάνοντας και συσσωρεύοντας υποστήριξη από κάθε πρόθυμο.
Αυτοί θέλουν να πάνε την πόλη στο αύριο.
Μνήσθητί μου, Κύριε!
Κι από την άλλη, έχουμε τους τουρίστες και τους πρόθυμους μπιστικούς τους. Ανθρώπους που ποτέ δεν τους είδαμε στην πόλη, μόνο μια φορά τα τελευταία 40 χρόνια κι αυτό όχι για να ασχοληθούν με κάποιο πρόβλημα της πόλης, αλλά για να μαζέψουν ψηφαλάκια, εγκατεστημένους αλλού (δηλαδή που μένουν και περνούν τη ζωή τους έξω από την πόλη μας) πλήρως απόντες από τις τοπικές εξελίξεις επι δεκαετίες, χωρίς ούτε μια παρέμβαση, ούτε για ένα ζήτημα, ακόμα και στο πεδίο των συμφερόντων που τώρα επιβάλλουν με χίλιους τρόπους την παρουσία των “τουριστών”, απρόθυμους να ασχοληθούν σοβαρά με την πόλη, προθυμότατους όμως να εξυπηρετήσουν τις επιδιώξεις όσων τους επέβαλαν (ασχέτως οφέλους ή ζημίας της πόλης μας).
Και πίσω από τους τουρίστες, τους κάθε λογής πρόθυμους. Κάτι θα αρπάξει ο καθένας από την επέλαση των δυνάμεων που επέβαλαν τους τουρίστες. Κάποιο ψίχουλο, ξεροκόμματο, υπόλειμμα θα πέσει από το τραπέζι. Έτσι, οι κάθε λογής πρόθυμοι έσπευσαν να συμμετάσχουν στις κινήσεις των τουριστών, πριν καν αυτοί (οι τουρίστες!) μιλήσουν για τα σχέδιά τους για την πόλη, για τις προτεραιότητές τους, για ο,τιδήποτε πέραν των συμφερόντων των δυνάμεων που τους επέβαλαν.
Πριν πειστούν οι πολίτες, πριν καν ακούσουν το ο,τιδήποτε, «πείστηκαν» οι πρόθυμοι μπιστικοί. Βγάλτε συμπέρασμα.
Γι αυτό είδαμε για μια ακόμα φορά στην πόλη μας, το θλιβερό φαινόμενο πρώτα να ανακοινώνεται ο υποψήφιος, μετά αμέσως να σπεύδουν οι μπιστικοί να τον πλαισιώσουν -πώς τον διάλεξαν; γιατί τον προτίμησαν από τους άλλους; ποια στοιχεία τον κάνουν να ξεχωρίζει; σε αυτές τις αυτονόητες ερωτήσεις του πολίτη, οι μπιστικοί κάνουν τουμπεκί. Όλα αυτά λοιπόν, τα σημαντικά για το θλιβερό δημοτικό κατεστημένο προηγούνται, και στο τέλος- κι αυτό δεν είναι απαραίτητο, σιγά τώρα...- να περιμένουμε μήπως κι ακούσουμε κάτι για το πρόγραμμα. Έλα μωρέ, με αυτά θα ασχολούμαστε τώρα;
Κοινό χαρακτηριστικό κάθε χομπίστα και κάθε τουρίστα: Η πάρτη του. Το ΕΓΩ του! Ποια πόλη ρε, στάχτη και μπούρμπερη. Αυτά που προέχουν είναι τα συμφέροντα, η προσωπική επιβίωση, η συμμετοχή στο δημοτικό συμβούλιο, κι όλα τα άλλα γαία πυρί μειχθήτω.
«Γιατί», σου λέει, «οι άλλοι είναι καλύτεροι;»
Κάπως έτσι η πόλη γλιστρά όλο και πιο χαμηλά στο επίπεδο της αυτοδιοίκησης. Από την εποχή του Νίκου Παπαμικρούλη και του Σταύρου Κόντου, περάσαμε σιγά σιγά στα “λιμά” και η απόδειξη είναι κάθε γωνιά, από την πιο κεντρική ως την πιο απομακρυσμένη, της πόλης μας. Μια ματιά, αρκεί.
Για να μην μηδενίζω, υπάρχουν και προσπάθειες που δεν αποτελούνται ούτε από χομπίστες, ούτε από τουρίστες. Αλλά ακόμα, όπως βλέπω, δεν έχουν καταφέρει για άλλους λόγους να κερδίσουν την προσοχή και -γιατί όχι;- την υποστήριξη σημαντικής μερίδας των συμπολιτών μας, ώστε να περάσουν στο δεύτερο γύρο και να διεκδικήσουν εκλογή του υποψηφίου τους στο αξιώμα του δημάρχου. Κι αυτό πρέπει να τις προβληματίσει, πριν να είναι αργά...
Ήδη τις τελευταίες μέρες έχουμε γίνει περίγελως ουκ ολίγων μέσων ενημέρωσης που δεν έχουν σχέση με την πόλη, για την ποιότητα των υποψηφίων της.
Αναρωτιέμαι, αν έχει κι άλλα σκαλιά πιο κάτω, του κακού η σκάλα...