της Μαίρης Μαργαριτοπούλου (*)
Δυστυχώς, τα κινηματικά και μόνο χαρακτηριστικά της σημερινής Δημοτικής αρχής, δεν ήταν ικανά να κάνουν κοινωνό και σύμμαχο τον λαό της Φιλαδέλφειας και της ΑΕΚ. Με δεδομένα, αφενός την δικαιωματική ανέγερση του γηπέδου στον χώρο που της ανήκει αλλά και την ρητή δήλωση της δημοτικής αρχής ότι επιθυμεί το γήπεδο στην Φιλαδέλφεια, θα περίμενε κανείς να διαφανεί η συναίνεση, η εξάντληση των επιχειρημάτων, οι προτάσεις.
Αντίθετα, όπως εκ των υστέρων έγινε ορατό, ο φόβος της παράταξης να μην προδοθεί ο αντικαπιταλιστικός πόλεμος που θα άρχιζε από το γήπεδο, την μετέτρεψαν σε μια συρρικνωμένη,φοβισμένη και επαμφοτερίζουσα παράταξη, χωρίς ίχνος πραγματικής βούλησης για λύση, επ´ οφελεία της πόλης.
Αναλώθηκε έτσι σε αμέτρητα πήγαινε - έλα, σε συναντήσεις με κομματικά στελέχη, με κυβερνητικούς, με περιφερειακούς με περιφερόμενους φακέλους.
Επίλεκτα μέλη της παράταξης υπό τον εμμονικό φόβο της «παρακολούθησης» τοποθετούσαν τότε κλειστά τα κινητά τους τηλέφωνα μέσα σε φούρνους και σχεδίαζαν κάθε επόμενη κίνηση τακτικής. Οι Φάκελοι έρχονταν γεμάτοι προτάσεις, αλλά αντιπροτάσεις δεν υπήρχαν. Διότι προφανώς δεν υπήρχε η πρόθεση.
Μετά από το πρώτο « ΚΑΤ´ ΑΡΧΗΝ ΝΑΙ»της Δύναμης πολιτών στο δημοτικό συμβούλιο, δια στόματος κας Βάλιας Ματσουκά, παρουσία του κου Μελισσανίδη, αρχίζει να διαμορφώνεται μια άλλη αντίληψη.
Ως Αριστερή και προοδευτική δύναμη διεκδικώντας την διοίκηση του δήμου, θα περίμενε κανείς, να αναλάβει πρωτοβουλίες προκειμένου αρχικά να επιτύχει την συναίνεση και την δέσμευση των ανθυποψηφίων και των δημοτικών παρατάξεων. Αφού το ΚΟΙΝΟ ΣΗΜΕΙΟ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΣΥΝΔΥΑΣΜΩΝ, ήταν το ΝΑΙ στο γήπεδο, με πρωτοβουλία των αριστερών δυνάμεων θα έπρεπε γίνει έναρξη διαλόγου για την διασφάλιση ευνοϊκών όρων και την εύρυθμη λειτουργία της πόλης χωρίς να αλλοιωθεί ο χαρακτήρας και η δομή της, λόγω της κατασκευής. Καθήκον επίσης θα έπρεπε να είναι η εκστρατεία ενημέρωσης των Φιλαδελφειωτών με ανοικτές συγκεντρώσεις για το επικείμενο νομοσχέδιο όπως είχε σχεδιαστεί από την συγκυβέρνηση Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ.
Δυστυχώς δεν κατάφερε ούτε να ενημερώσει επί της ουσίας ούτε και να ενώσει τον λαό της πόλης προκειμένου να αναδειχθούν και να προβλεφθούν τα τυχόν προβλήματα από το υπό ψήφιση νομοσχέδιο. Σίγουρα πάντως, δεν το επιχείρησε.
Στην συνέχεια, και μετά την εκλογή της, επέδειξε μια αδιαπραγμάτευτη, πεισματική αρνητική στάση στις προτάσεις περί ανταποδοτικών οφεληματων, όπως αυτές συνδιαμορφωθηκαν από την αρμόδια ομάδα των βουλευτών του ενιαίου τότε ΣΥΡΙΖΑ, εν όψει της ψήφισης του νόμου στην Βουλή.
Καλό είναι να θυμηθούμε ότι το νομοσχέδιο για το γήπεδο ψηφίστηκε από την συγκυβέρνηση, πριν την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ.
Συγκεκριμένα, οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ οι οποίες θα εντάσσονταν στο νομοσχέδιο περιελάμβαναν: Δεύτερο χώρο στάθμευσης, Αντικατάσταση χώρων πρασίνου από την τσιμεντοποίηση σε τμήματα εντός και εκτός του άλσους, δημιουργία αθλητικών εγκαταστάσεων για τα ερασιτεχνικά σωματεία και επέκταση του μετρό σε μεταγενέστερο χρόνο.
Σήκωσα τότε το χεράκι μου και πρότεινα στον δήμαρχο την ένταξη στο νομοσχέδιο της μετεγκατάστασης του γκαράζ με έξοδα της ΑΕΚ ή της πολιτείας προκειμένου να αποφευχθεί η επιπλέον επιβάρυνση των δημοτών με δημοτικά τέλη.
Α ναι! Σωστό, μου είπε! Ήταν 2014.
Στις προτάσεις αυτές, ο ήδη εκλεγμένος δήμαρχος, λίγο πριν την ψήφιση του νόμου στην Βουλή, και μετά από την τελική του συνάντηση με την ομάδα των αρμόδιων βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, είχε συναινέσει περιχαρής, ψηφίζοντας μάλιστα την αποδοχή τους κατά την θυελλώδη συνέλευση της ενιαίας τότε Ο.Μ του ΣΥΡΙΖΑ.
Χτυπώντας το χέρι στο τραπέζι δήλωσε «είμαι δήμαρχος όλων των Φιλαδελφειωτών» και είμαι υποχρεωμένος να κάνω το καλύτερο για την πόλη.
Και εγώ χάρηκα!
Σε δεύτερη όμως συνέλευση, μόλις μια εβδομάδα αργότερα, άλλαξε την θέση του και συντάχθηκε με την πλειοψηφία των εκλεγμένων δημοτικών του συμβούλων με ένα βροντερό ΟΧΙ στις προτάσεις.
Εκεί, ακούστηκαν τα τρομερά επιχειρήματα «ούτε δένδρο, ούτε μέτρο», ο διαπλεκόμενος Στρατούλης και Φλαμπουράρης, να φύγει και να μην ξανάρθει ο Γ.Γ. του κόμματος (τότε σ. Βίτσας) , ο οποίος εναγωνίως προσπαθούσε να εξηγήσει πως χωρίς την ένταξη των ανταποδοτικών στο νομοσχέδιο θα ήταν πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστεί εκ των υστέρων το ζήτημα.
Και φτάνει η ώρα της ψήφισης του νομοσχεδίου στην Βουλή, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ, με βάση το καταστατικό του, «σεβόμενος την απόφαση» της τοπικής οργάνωσης, μετά από τον πολύτιμο χρόνο που είχε χαθεί σε εξαντλητικές συζητήσεις και την ανατρεπτική και αναιτιολόγητη απόφαση του δημάρχου, προτείνει στην Βουλή να μην συζητηθεί το επίμαχο άρθρο για την ΑΕΚ αλλά να γίνει ειδική συνεδρίαση. Πρόταση που φυσικά δεν έγινε δεκτή από την συγκυβέρνηση.
Ψηφίστηκε έτσι, σχεδόν γυμνό από τα ανταποδοτικά οφελήματα για τον δήμο μας.
Στην συνέχεια, ακολουθούν οι πρώτες μάχες στα δημοτικά συμβούλια με την παρέμβαση των υποψιασμένων οπαδών που μεταφέρθηκε στους δρόμους, ως ο υπέρ πάντων αγών, εκατέρωθεν. Οι μεν, σε ρόλο τραμπούκου, οι δε σε ρόλο ήρωα. Μια επανάσταση χωρίς αιτία, αφού οι πολέμιοι είχαν πει «Ναι» στο γήπεδο.
Είχαν πάντως ένα κοινό χαρακτηριστικό:
Την απόλυτη απαξία της πόλης.
Οι μεν, διεκδικούσαν ένα γήπεδο κι ας καιγόταν το άλσος, κατά τα γνωστά συνθήματα, οι δε διεκδικούσαν να γίνουν ήρωες αλλά χωρίς καμμία πρωτοβουλία για συνεννόηση, λύση και εκτόνωση.
Και έτσι, μια ολόκληρη πόλη γινόταν θεατής ενός πολέμου χωρίς επίδικο και χωρίς νικητή.
Ώσπου, φτάσαμε στο ανοικτό κάλεσμα στην πλατεία με πρόσχημα την δημοκρατία, αλλά με αστυνομικούς να παρέχουν προσωπική προστασία στον δήμαρχο.
Ήρθαν λοιπόν οι ανυποψίαστοι Αριστεροί να την στηρίξουν.
Εγώ δεν πήγα, όχι γιατί δεν είμαι Αριστερή, αλλά γιατί ξέρω πως η δημοκρατία δεν ταυτίζεται με την κατ´ επίφαση δημοκρατία και δεν χρησιμοποιείται επιλεκτικά.
Ποιος κέρδισε άραγε και τι από αυτήν την μάχη;
Οι εντυπώσεις;
Η Αριστεροσύνη;
Η δημοτική αρχή;
Η ΑΕΚ;
Η πόλη;
Και μετά ήρθε η νέα μάχη της μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων, η υπογειοποίηση και μετά η μάχη των φαναριών. Και πάλι πήγαινε έλα! Αρνητική σε όλα τα επίπεδα η Δημοτική αρχή. Αντιφάσεις, αντιρρήσεις, αρνήσεις!
Αλλά αίφνης, και μάλλον ετεροχρονισμένα, το 2017, θυμήθηκε και πάλι τα ανταποδοτικά, τρία χρόνια μετά την απόρριψη τους, πριν την ψήφιση του νόμου, υπενθυμίζω.
Και έκτοτε, άρχισε η μάχη της μετάθεσης των ευθυνών.
Και τότε στοχοποιήθηκε ο Φλαμπουράρης, ο Σκουρλέτης, ο Σταθάκης.
Δεν μας δίνει η κυβέρνηση όσα μας υποσχέθηκε, ισχυρίστηκαν. Δεν μας ακούν, είπαν! Τα παράπονα σας στην κυβέρνηση, απαντούν. Άσε η επιστολή προς τον Πρωθυπουργό στην οποία τον καθιστούσε υπεύθυνο για ό,τι πιθανόν επισυμβεί στην πόλη.
Και εδώ όλοι οι κυβερνητικοί, περιφερειακοί και δασικοί φορείς έγιναν ξαφνικά «πολέμιοι» οι οποίοι, ειρήσθω εν παρόδω, έχουν χρηματοδοτήσει τον δήμο με όλα τα μεγάλα έργα που υλοποιούνται σήμερα όπως δυο σχολεία, ανάπλαση του άλσους, δυο τοπικές μονάδες υγείας, προγράμματα σίτισης των δημοτικών σχολείων, χρηματοδότηση από το προγράμμα Φιλόδημος, κ.α.,
Η μετεγκατάσταση των υπηρεσιών καθαριότητας έγινε πρόσφατα το νέο πεδίο αντιπαράθεσης, αφού η δημοτική αρχή είχε απορρίψει από το 2014 την πρόταση να την εντάξει στο νομοσχέδιο, καθυστέρησε να υποβάλλει και την πρόταση για χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ .
Ηταν ο τελευταίος Δήμος ο δικός μας, ο 75ος , με τον υπερφίαλο προϋπολογισμό των 12 εκατομμυρίων ευρώ!!!!
Παρά την οικονομική ασφυξία της περιόδου για την χρηματοδότηση ενός μεγαλεπήβολου σχεδιασμού, η κυβέρνηση δρώντας πυροσβεστικά έκανε και πάλι την υπέρβαση προκειμένου να βρεθεί η λύση.
Χθες ανακοινώθηκε η ένεση των 10,5 εκ. από τον δημόσιο προϋπολογισμό, προκειμένου να εξυπηρετηθούν οι υπηρεσίες, η καθαριότητα στην πόλη και να εκτονωθεί η κρίση με την ΑΕΚ.
Ένα πλάνο όμως μακροπρόθεσμο που θα χρειαστεί αρκετό χρόνο για να περατωθεί.
Εν τω μεταξύ, αναζητείται και πάλι καθυστερημένα χώρος για την προσωρινή στέγαση των γραφείων και την στάθμευση των αυτοκινήτων ΜΟΝΟ! Πράγμα που σημαίνει ότι σε οποιονδήποτε ανοικτό χώρο και αν βρεθεί, δεν θα μπορεί να μεταφερθεί ο σταθμός μεταφόρτωσης και επομένως να λειτουργεί.
Δηλαδή, στον νέο ανοιχτό χώρο θα είναι αδύνατη η απόρριψη των απορριμμάτων από τα σάρωθρα και τα φορτηγά, πράγμα που θα οδηγήσει μοιραία στην κατάργηση υπηρεσιών.
Με απλά λόγια δεν θα δουλεύουν οι σκούπες, τα φορτηγά κλπ. Θα τριπλασιαστούν τα δρομολόγια προς τις χωματερές, θα αυξηθούν οι δαπάνες για τα καύσιμα και τις υπηρεσίες του προσωπικού, το ενοίκιο για το οικόπεδο και η Φιλαδέλφεια, θα μετατραπεί σε μη βιώσιμη πόλη για τα επόμενα χρόνια.
Και δεν θα πταίει το προσωπικό της καθαριότητας, το οποίο χρησιμοποιείται ενίοτε ως ασπίδα προστασίας έναντι της δικής του αδυναμίας, πρόβλεψης και βούλησης.
Η παραπάνω καταγραφή γίνεται με αφορμή την χθεσινή ανακοίνωση του δήμου, μετά την θετική έκβαση όπου τονίζεται
-
Η ανυποχώρητη στάση του δήμου
-
-
Δεν φοβόμαστε
-
-
η όποια έκβασή του εξαρτάται από τη στάση κυβερνητικών και κρατικών παραγόντων.
-
Αυτό που λείπει από την ανακοίνωση είναι μια απλή φράση!
Ευχαριστούμε την κυβέρνηση που πάλι μας « καθάρισε». Αλλά δυστυχώς, έτσι κάνουν τα κακομαθημένα παιδιά! Κλαίνε, χτυπιούνται μέχρι να τους πάρεις αυτό που θέλουν.
(*) Πρώην Αντιδήμαρχος Καθαριότητας επί δημαρχίας Ν. Αδαμόπουλου