Στα εγκαίνια, όμως, ο πρόεδρος της Βουλής δεν βρήκε το χρόνο να παραστεί, έστω για λίγο, ώστε να τονώσει κάπως και το προφίλ του "προστατευομένου" του, Άρη Βασιλόπουλου. Ίσως βέβαια, αντέδρασαν και οι ΛΑΕτζήδες της Δύναμης Πολιτών, κι έτσι επελέγη η μεσοβέζικη λύση να έλθει η έκθεση της Βουλής, χωρίς τον πρόεδρο της Βουλής. Κρύβοντας τα τεράστια ιδεολογικά και πολιτικά χάσματα εντός της Δύναμης Πολιτών, οι ιθύνοντες του συνδυασμού νομίζουν ότι θα ξεγελάσουν τους Φιλαδελφειώτες και τους Χαλκηδονιώτες...
Τον κ. Βούτση, εκπροσώπησε η βουλευτής Β’ Αθηνών του ΣΥΡΙΖΑ και παλιά, καλή συνάδελφος Αννέτα Καββαδία που αναφέρθηκε στις μνήμες και στα διαχρονικά διδάγματα της προσφυγιάς για την Ελλάδα.
Η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ χαρακτήρισε την έκθεση ιδιαιτέρως σημαντική, καθώς, όπως δήλωσε χαρακτηριστικά, «η από κοινού παρουσίαση των δύο εκθέσεων έρχεται, σε μια εποχή που η ξενοφοβία έχει σηκώσει κεφάλι τόσο διεθνώς όσο και στη χώρα μας. Να θυμίσει πως οι δρόμοι της προσφυγιάς, είναι δρόμοι πολύ παλιοί, είναι δρόμοι ανάγκης, δρόμοι επιβίωσης για αυτούς που υποχρεώνονται να τους περπατήσουν. Είναι δρόμοι που πολλοί πατεράδες και μανάδες μας, παππούδες και γιαγιάδες μας ακολούθησαν γνωρίζοντας την πίκρα και τα βάσανα αυτού του ταξιδιού. Η από κοινού αυτή έκθεση, έρχεται να μιλήσει στην ευαισθησία μας αλλά και στη λογική μας. Βλέπουμε στα ντοκουμέντα που εκτίθενται, τις προσπάθειες, τις ελπίδες, τα όνειρα, τις απογοητεύσεις, τις ανθρώπινες απώλειες, τις δυσκολίες της καθημερινότητας, τις ελπίδες, τους φόβους, όσων βρέθηκαν στη δίνη της προσφυγιάς. Της τότε προσφυγιάς, αλλά και της σημερινής».
«Το 1922», συνέχισε η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, «η πατρίδα μας δέχθηκε 1,5 εκατομμύριο πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν υπό άθλιες συνθήκες. Το σχεδόν χρεοκοπημένο ελληνικό κράτος έπρεπε τάχιστα να στεγάσει και να περιθάλψει αυτόν τον τεράστιο πληθυσμό. Ο ερχομός αυτών των ανθρώπων επέφερε βαθιές τομές εντός της ελληνικής κοινωνίας σε όλα τα επίπεδα: οικονομικό, με τη δημιουργία πολυπληθούς εργατικής τάξης στα μεγάλα αστικά κέντρα, πολιτικό, με τη ριζοσπαστικοποίηση των πολιτικών δυνάμεων, καθώς και πολιτισμικό, με νέα μουσικά ακούσματα, κουζίνα, νέες πνευματικές αναζητήσεις και λογοτεχνικά ρεύματα. Το προσφυγικό ρεύμα του 1922, παράλληλα με τη δυστυχία των ανθρώπων που την βίωσαν, έφερε και μια νέα γόνιμη δυναμική.
Σήμερα, υποδεχόμαστε ξανά πρόσφυγες. Πολλοί λιγότεροι από τότε, σε ένα κράτος σε συγκριτικά σαφώς καλύτερη κατάσταση. Είναι αλήθεια πως δεν μιλάνε τη γλώσσα μας, δεν ξέρουν τον πολιτισμό μας, έχουν άλλη θρησκεία. Αυτό τους κάνει λιγότερο άξιους της φιλοξενίας μας, της αλληλεγγύης μας, της ανθρωπιάς; Αυτό τους κάνει λιγότερο, εν δυνάμει, πολύτιμους αυριανούς πολίτες της χώρας μας;
Ο δρόμος που επιτυχημένα σε πολύ πιο δύσκολες συνθήκες ακολουθήσαμε το 1922 είναι ο δρόμος της υποδοχής, της παροχής βοήθειας, της ένταξης ανθρώπων που σήμερα έχουν ανάγκη και που μεθαύριο θα είναι πολύτιμα μέλη της κοινωνίας μας», κατέληξε η κυρία Αννέτα Καββαδία.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Η σημερινή εικόνα του Άλσους έχει υπογραφή: Άρης Βασιλόπουλος
Βασιλόπουλος στον sport fm: «Δεν έχω κερδίσει τίποτα για την πόλη από την κυβέρνηση»
Η WWF αποκαλύπτει την υποκρισία για το Άλσος Νέας Φιλαδέλφειας
«Άγνωστοι» αλλά και «πρόθυμοι»: ο Μπόμπος, διανοούμενος
Μέρα- νύχτα «κάμψεις», κάνουν «μπράτσα» τα δουλικά με το αζημίωτο
Για τον αθλητισμό, τις αντιφάσεις και τις παρενθέσεις