Του Διαμαντή Σεϊτανίδη
Ήταν σαν σήμερα, 8 Νοεμβρίου, ημέρα Δευτέρα, το 2010, που ο Γιώργος Αποστολάκης, εν ενεργεία δήμαρχος Νέας Χαλκηδόνας και θριαμβευτής, μόλις λίγες ώρες νωρίτερα, του πρώτου γύρου των εκλογών για το νέο (τότε) δήμο Φιλαδελφείας- Χαλκηδόνος, έφευγε αναπάντεχα, αδόκητα, ξαφνικά από τη ζωή. Η απώλειά του, εκείνο το μοιραίο απόγευμα, στο δρόμο προς το "Αγία Όλγα" στο οποίο δεν έφτασε ποτέ ζωντανός, επηρέασε καθοριστικά τα δημοτικά μας πράγματα. Η χήρα του , Εφη Γαϊτανά, κέρδισε το δήμο, κι ακολούθησαν, όσα ακολούθησαν.
Όσο περνούν τα χρόνια, τόσο οι πολιτικές- δημοτικές συνέπεις του θανάτου του θαμπώνουν, μικραίνουν, υποχωρούν. Κι έρχεται μπροστά η απώλεια του προσώπου του Αποστολάκη, που ήταν πιστός στις ιδέες του, μαχητής για αυτές, βαθύς γνώστης της πολιτικής και, κυρίως, συμπαθής ακόμα και σε αυτούς που δεν τον ψήφιζαν. Αυτό είναι, κατά τη γνώμη μου, το μεγάλο μυστικό για να εκλεγεί κάποιος δήμαρχος σε αυτή την πόλη. Να τον συμπαθούν, ακόμα κι εκείνοι που τελικά δεν τον ψηφίζουν. Αυτό το είχε ο Αποστολάκης παρά τις έντονες, συχνά οξείες συγκρούσεις που είχε στο πλαίσιο του δήμου Νέας Χαλκηδόνας, με τους δημοτικούς του αντιπάλους.
Ο παλιός μου συμμαθητής, ο φίλος, θα είναι πάντα στην καρδιά μου, όπως άλλωστε και στις αρδιές όλων, όσοι συνεργάστηκαν μαζί του και όλων, όσοι τον τίμησαν με την ψήφο τους. Δηλαδή, των πολλών.
Ας είναι καλά, εκεί που είναι.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: