Του Διαμαντή Σεϊτανίδη
Βρέθηκα για οικογενειακούς λόγους στο Περιστέρι, προχθές. Μένει εκεί ένας μπάρμπας εξ αγχιστείας, κι είπαμε να τον δούμε, αλλά να μην μετακινηθεί πολύ από το σπίτι του, λόγω ηλικίας. Έτσι, το ραντεβού μας ήταν στο Πάρκο Κυκλοφοριακής Αγωγής του Περιστερίου. Δεν είχα ξαναπάει, ομολογώ, κι έπρεπε να πάρω λεπτομερείς οδηγίες από τον ξάδελφο. Τελικά, έφτασα στο καφέ όπου είχαμε ραντεβού με τα ξαδέλφια και τον πατέρα τους, μέσα στο Πάρκο.
Σας μιλώ ειλικρινά, έπαθα πλάκα! Δεν πίστευα ότι θα μπορούσε να υπάρχει τόσο περιποιημένος, προσεγμένος, πεντακάθαρος και λειτουργικός χώρος στο Περιστέρι. Το γκαζόν στην τρίχα, κουρεμένο, χωρίς κενά και "τρύπες". Οι διάδρομοι για τους πεζούς λες και καθαρίστηκαν εκείνη την ώρα. Παιδιά κυκλοφορούσαν με ποδήλατα (δείτε σχετικές φωτογραφίες πιο κάτω), γονείς με τα παιδάκια τους απολάμβαναν τα παιχνίδια, ενώ το καφέ που καθήσαμε είχε πάνω από 100 τραπέζια, κι όπως μου είπαν τα ξαδέλφια της γυναίκας μου, το βράδυ δεν πέφτει καρφίτσα εκεί. Προφανώς ο δήμος θα έχει σημαντικά έσοδα από τον επιχειρηματία που διαχειρίζεται αυτό το μαγαζί μέσα στο Πάρκο.
Κι αφού είπαμε τα βασικά της οικογενείας, τι κάνετε, πώς πάνε τα παιδιά με την ξεκούραση, αν ο μπάρμπας μας παίρνει τακτικά τα φάρμακα του, που θα δώσει το ανήψι και τα ρέστα, άρχισα να κάνω ερωτήσεις στον ξάδελφο. "Δε μου λες ρε Τάκη, εδώ δεν έρχονται κ@λόπαιδα να σας γράψουν με σπρέι λευτεριά στον τέτοιο, αντίφα και τα τοιαύτα;" Πώς δεν έρχονται" απαντά ο Τάκης, "αλλά υπάρχει νυχτερινή φύλαξη από το δήμο και αμέσως μόλις γράψουν κάτι, έρχονται συνεργεία και τα σβήνουν αμέσως, μέσα σε 5 λεπτά το πολύ".
Τόμπολα! Ωρέ τι μου λες; Συμβαίνουν τέτοια πράγματα σε δήμους και μάλιστα της δυτικής Αθήνας; Πάνε δημοτικοί υπάλληλοι βράδυ να φυλάξουν το Πάρκο Κυκλοφοριακής Αγωγής; Απίστευτο! Εμείς εδώ δεν έχουμε αξιωθεί να λειτουργήσουμε ούτε ένα απόγευμα το Μουσείο Φιλιώ Χαϊδεμένου και μάλιστα θυμάμαι ότι παλαιότερα είχαν έλθει ομογενείς από την άκρη του κόσμου (Αυστραλία, αν δεν με απατά η μνήμη μου) για να δουν το Μουσείο και δεν μπήκαν μέσα, γιατί στην Αθήνα έμειναν, όλο κι όλο, ένα απόγευμα, και φυσικά (!!!) δεν ήταν δυνατό να ανοίξει το Μουσείο απόγευμα, κι οι δημοτικοί υπάλληλοι άνθρωποι είναι, δεν εργάζονται το απόγευμα. Στο Περιστέρι, φαίνεται ότι είναι δεύτερης κατηγορίας εργαζόμενοι, όχι κυριλάτοι όπως οι δικοί μας, και τη νύχτα φυλάνε το Πάρκο Κυκλοφοριακής Αγωγής. Απίστευτα πράγματα...
"Και δε μου λες ρε Τάκη, με τι λεφτά έγινε αυτό το παλάτι;" ξαναρώτησα. "Από όσο ξέρω με ΕΣΠΑ" απάντησε ο ξάδελφος και πρόσθεσε "α! να κι ο δήμαρχος. Κάθε μέρα, Διαμαντή, περνάει κι επιθεωρεί ότι όλα πάνε καλά. Νάτος, εκεί πέρα. Είναι η τέταρτη θητεία του Παχατουρίδη κι όταν ξεκίνησε να το φτιάχνει αυτό το Πάρκο, είχε πάρα πολλές αντιδράσεις, για λόγους που δεν φαντάζεσαι. αλλά το είχε πιστέψει, έπεισε και τους πολίτες, και τώρα στο λέω αλήθεια, όλο το Περιστέρι καμαρώνει για αυτόν εδώ το χώρο".
Τι έχει, λοιπόν, το Περιστέρι που δεν έχει η Φιλαδέλφεια κι η Χαλκηδόνα; Εμείς, στο κάτω- κάτω, έχουμε κι ένα υπέροχο Άλσος, που όσο καιρό θυμάμαι, όλο παραπονιόμασταν ότι λεφτά δεν υπάρχουν να συντηρηθεί, οι λιμνούλες του είναι σκουπιδότοποι, κάθε πέτρινη κατασκευή έχει επάνω από συνθήματα "να γκρεμίσουμε τα τείχη" μέχρι "Βούλα σ' αγαπάω έλα το βράδυ στο στενάκι", και τέτοιες... υψηλής αισθητικής εικόνες. Ο Κένταυρος είναι πια ιστορία και ακόμα δεν ξέρουμε πότε θα αξιωθούμε να δούμε στη θέση του ένα άλλο κτίσμα που θα μπορεί να προσφέρει καφεδάκι, μεζεδάκια και ωραία θέα στη λίμνη του Άλσους. Ο χώρος του πρώην ζωολογικού κήπου ακόμα ρημάζει περιμένοντας μάταια ένα τρόπο να ενταχθεί και πάλι στη συνολική εικόνα του Άλσους. Η παιδική χαρά στην κάτω είσοδο είναι για τα πανηγύρια. Κι ο χώρος δίπλα στην έκταση που ήταν παλαιά το γήπεδο, ακόμα φιλοξενεί απορριμματοφόρα, αναζητώντας -μάταια κι αυτός- μια διέξοδο στην καλαισθησία και στη νομιμότητα.
Τι τα θέλετε; η πόλη μας πληρώνει την ασυνέχεια και την απροθυμία στις δημοτικές της Αρχές. Δεν τα μηδενίζω, όχι, αλλά αν δει κανείς την εξέλιξη της πόλης σε ορίζοντα δεκαετίας ή εικοσαετίας, θα μελαγχολήσει. Ο Παχατουρίδης είναι κοντά 15 χρόνια δήμαρχος στο Περιστέρι, ενώ εμείς μετά τον Γρετζελιά και τον Παπαμικρούλη είχαμε δημάρχους μιας θητείας, που μετά τους έπαιρνε ή ο Θεός (αχ ρε Γιώργο...) ή ο λαός. Μέχρι να καλομάθουν πώς δουλεύει το πράγμα, μέχρι να βρουν μια πλατφόρμα συνύπαρξης με υπαλλήλους και συμφέροντα τοπικά, έρχονταν οι επόμενες εκλογές και πήγαιναν σπίτι τους. Αφήνω τα πολιτικά και ιδεολογικά "κολλήματα" για τα δικαιώματα των εργαζομένων (ενώ στο Περιστέρι ο νυχτοφύλακας του Πάρκου δεν έχει... δικαιώματα), για την άρνηση στα "επιχειρηματικά συμφέροντα" να δώσουν στο Άλσος μια εικόνα που θα τραβήξει μέσα σε αυτό πρώτα τους Φιλαδελφειώτες και τους Χαλκηδονιώτες, και μετά κατοίκους από τις γύρω περιοχές, από τα δυτικά και τα βόρεια προάστεια της Αττικής, ή και ευρύτερα.
Τα κολλήματα των μεν και την πλήρη πολιτική ανικανότητα των δε πληρώνουμε σε αυτή την πόλη. Στην πόλη που έχει Άλσος στην κατάσταση την οποία όλοι γνωρίζουμε, ενώ στο (όχι μακρινό) Περιστέρι, οι εκεί περίοικοι απολαμβάνουν την εικόνα των παρακάτω φωτογραφιών...
Εσείς, τι προτιμάτε; Το Πάρκο Κυκλοφοριακής Αγωγής στο Περιστέρι με τη μορφή που έχει σήμερα, ή το Άλσος Φιλαδέλφειας με τη μορφή που έχει σήμερα;
Πάρκο Κυκλοφοριακής Αγωγής Περιστερίου: Στο χώρο δωρεάν άθλησης, τα όργανα είναι απολύτως εντάξει, εποπτεύονται καθημερινά κι επισκευάζονται όποτε έχουν πρόβλημα. Ένας δημότης βλέπετε ότι αθλείται, ενώ στα δεξιά της φωτογραφίας μια γιαγιά προσέχει το εγγονάκι της που παίζει στην Παιδική Χαρά. Δείτε όποτε μπορέσετε τα δικά μας... όργανα γυμναστικής στο Πάρκο "Γιώργος Αποστολάκης" αλλά και την κατάσταση των περισσοτέρων παιδικών χαρών της πόλης, και κάντε τις συγκρίσεις...
Τα κάγκελα διαχωρίζουν πλήρως το χώρο των πεζών από το χώρο των ποδηλατών και "οδηγών", δηλαδή των παιδιών που παίρνουν μικρά "οχήματα"- παιχνίδια (δείτε πιο κάτω φωτογραφία) και μαθαίνουν σιγά- σιγά τους κανόνες της οδικής συμπεριφοράς, που τώρα θα τηρούν ως πεζοί και όταν μεγαλώσουν, ως οδηγοί. Εμείς, έχουμε το Άλσος να... κάθεται...
Πάρκο Κυκλοφοριακής Αγωγής Περιστερίου: Ένα παιδί έχει μπει σε "όχημα"- παιχνίδι και μαθαίνει πώς να κυκλοφορεί στους "δρόμους". Η εικόνα του κρύβεται από ένα κόκκινο, πολύ προσεγμένο παγκάκι, όχι το μόνο, όπως βλέπετε στην εικόνα. Εάν ο δρόμος σάς φέρει στο Άλσος, κοιτάξτε τα πέντε πρώτα παγκάκια που θα βρείτε μπροστά σας και... κάντε τις συγκρίσεις. Αυτά που βλέπετε στις φωτογραφίες ΔΕΝ είναι στην Κηφισιά των πλουσίων, ΔΕΝ είναι στο Ψυχικό των λεφτάδων. Είναι στο Περιστέρι!
Γενική άποψη του Πάρκου Κυκλοφοριακής Αγωγής Περιστερίου. Εδώ δεν γράφουν οι αντίφα, ούτε οι καψούρηδες, ούτε οι χουλιγκάνοι συνθήματα. Όπως λέει και μια πινακίδα (δείτε πιο κάτω την τελευταία φωτογραφία) "ΤΟ ΑΞΙΖΟΥΜΕ, ΤΟ ΦΡΟΝΤΙΖΟΥΜΕ". Εμείς εδώ, στη Φιλαδέλφεια- Χαλκηδόνα, φαίνεται ότι ΔΕΝ ΤΟ ΑΞΙΖΟΥΜΕ... Έτσι είναι, δυστυχώς...
Τράβηξα τη φωτογραφία βιαστικά και δεν φαίνεται το πρόσωπό του, ωστόσο ο κύριος στο κέντρο της φωτογραφίας είναι ο δήμαρχος Περιστερίου Ανδρέας Παχατουρίδης. Προσέξτε, παρακαλώ, αυτή τη φωτογραφία. Δείτε πόσο προσεγμένο και καλοκουρεμένο είναι το γκαζόν, πόσο καθαρός όλος ο χώρος. Δείτε τις σημαίες, τη μαρμάρινη βάση τους χωρίς συνθήματα κι άλλες βρωμιές, το χώρο περιπάτου και το χώρο πρασίνου. Αυτά που βλέπετε, και τα οποία για τη Φιλαδέλφεια- Χαλκηδόνα είναι απραγματοποίητα όνειρα, συμβαίνουν στο κοντινό μας Περιστέρι...
Ο δήμαρχος Περιστερίου συζητά με έναν δημότη -ή δημοτικό υπάλληλο, δεν ξέρω. Δείτε την πινακίδα: Το αξίζουμε, το φροντίζουμε. Εμείς, εδώ, μήπως πρέπει να σκεφτούμε ότι ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΑΞΙΖΟΥΜΕ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΧΩΡΟ; Μήπως;
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ: