Του Γιώργου Λακόπουλου
Βγαίνουμε - δεν βγαίνουμε; Η μαργαρίτα για τη συμμετοχή της Ελλάδας στη συνθήκη Σένγκεν θα ξεφυλλίζεται ως το Μάρτιο. Η κυβέρνηση μετέτρεψε το θέμα σε πεδίο αναμέτρησης με την Ευρώπη -ανάλογο με αυτό που είχε δημιουργήσει και με το ευρώ- προκαλώντας για τη χώρα τον ίδιο κίνδυνο: την έξωση.
Ο πρωθυπουργός ανέλαβε στο προσφυγικό υποχρεώσεις που ο ίδιος δεν σκόπευε και η κυβέρνηση του δεν μπορούσε να τηρήσει. Απλώς εξέλαβε και αυτό το θέμα πρώτα ως υπόθεση δημοσίων σχέσεων και εν συνεχεία ως ευκαιρία διαφοροποίησης από τις συναφείς ευρωπαϊκές αντιλήψεις. Αντίφαση στην αντίφαση, έφτασε στη σύνοδο Ένωσης - Τουρκίας χωρίς αξιοπιστία και ο Νταβούτογλου τα πήρε όλα, ενώ αυτός "τουιτάριζε" για... άλλο θέμα.
Εν τω μεταξύ οι ευρωπαϊκές αρχές ασφαλείας διαπίστωναν ότι οι πληροφορίες που τους έδινε η Ελλάδα για το ενδεχόμενο διέλευσης τζιχατζιστών δεν ήταν αξιόπιστες. Ευκαιρία έψαχναν όσοι θέλουν να παραμείνει το πρόβλημα στην περιφέρεια της Ευρώπης και κυρίως στη νότια πλευρά της Βαλκανικής και άνοιξαν τη συζήτηση για τη Σένγκεν.
Ωστόσο, σαν να μην κατάλαβε τι συμβαίνει, η κυβέρνηση συνέχισε το παιχνίδι των αντιφάσεων. Η κυβερνητική εκπρόσωπος διαβεβαίωσε ότι δεν τέθηκε ποτέ από κανέναν θέμα εξόδου της χώρας από την Συνθήκη και την ίδια στιγμή ο υπουργός Μετανάστευσης έλεγε στη Βουλή ότι τέθηκε και παρατέθηκε, αλλά... μόνο από ορισμένες χώρες, όπως η Ουγγαρία.
Τα έγγραφα που διέρρευσαν τους διέψευσαν και τους δύο. Αν γνώριζαν στοιχειωδώς πως λειτουργεί η Ευρώπη θα είχαν αντιληφθεί εγκαίρως ότι ένα θέμα που συζητείται από τις κυβερνήσεις των χωρών - μελών φτάνει και στα όργανα. Στοιχειώδες Ουώτσον...
Σ' αυτό το σημείο η κυβέρνηση με τις δηλώσεις μελών της άρχισε να δυσκολεύει τον εαυτό της, καταγγέλλοντας την Ευρώπη ότι δεν είναι συνεπής απέναντι στην Ελλάδα και άλλα διηγήματα. Έτσι το θέμα πήρε πολιτική χροιά σε ευρωπαϊκό επίπεδο και ανάδειξε τις κλασσικές ελληνικές αρρυθμίες, αλλά και την αντιευρωπαϊκή κουλτούρα που συντηρείται πάντα στους κόλπους της κυβερνητικής πλειοψηφίας.
Οι τελευταίες αποφάσεις της Ένωσης συνιστούν προσωρινή ανακωχή που αναστέλλει την συζήτηση για τις ικανότητες της Ελλάδας -αλλά και για τη βούληση, αν μιλάμε για τη κυβέρνηση- για πλήρη ανταπόκριση στις απαιτήσεις της Σένγκεν, που θέλει ανοιχτά σύνορα, αλλά όχι ασυδοσία ύποπτων. Δηλαδή παραμένει πάντα ο κίνδυνος να χαθούν όλα, όπως το περασμένο καλοκαίρι με το Μνημόνιο. Η κυβέρνηση προκείμενου να συντηρήσει εσωτερικές μυθολογίες, καθυστερεί προσφεύγοντας σε μυθεύματα και δικαιολογίες. Αλλά όπως έλεγε ο Αμερικανός ποιητής Χένρυ Λονγφίλλοου: "Χρειάζεται λιγότερος χρόνος για να κάνεις κάτι σωστά από το να εξηγείς, γιατί το έκανες λάθος."
capital