Του Διαμαντή Σεϊτανίδη
Με τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου στα χέρια, νομίζω ότι είναι ώρα να καταγράψω τα πρώτα μου συμπεράσματα:
Το δίδυμο Βούρου- Βασιλόπουλου, που ήταν το επικρατέστερο για τη δεύτερη Κυριακή, επιβεβαιώθηκε. Ωστόσο, το ποσοστό Βούρου δείχνει ότι οι δυνάμεις που κίνησαν όλη αυτή την υποψηφιότητα έχουν την ισχύ να την επιβάλουν ως το τέλος. Μια ματιά και στη σταυροδοσία, θα επιβεβαιώσει αυτό που γράφω εδώ.
Οι δυνάμεις αυτές είναι πια ξεκάθαρο ότι έχουν τη δυνατότητα –και την αποφασιστικότητα- να πιέσουν τόσο τον τρίτο Παντελή Γρετζελιά, όσο και τον τέταρτο Χάρη Τομπούλογλου να στηρίξουν φανερά ή κρυφά την υποψηφιότητα Βούρου στην επαναληπτική εκλογή. Μόνη ελπίδα του Άρη Βασιλόπουλου οι δυο που έμειναν έξω από τον δεύτερο γύρο, να μην πείσουν την κύρια μάζα των εκλογέων που τους ψήφισαν την πρώτη Κυριακή.
Για να το πω αλλιώς, η διαφορά των 6 μονάδων μεταξύ Βούρου – Βασιλόπουλου είναι ένα πρώτο μειονέκτημα για τον σημερινό δήμαρχο. Ένα δεύτερο είναι ότι ο Βούρος έχει δεξαμενές «έτοιμες», όπως περιέγραψα παραπάνω, να προστεθούν στο περίπου 29% της χθεσινής ημέρας. Αντίθετα ο Βασιλόπουλος έχει πολύ μικρότερες δεξαμενές, που δεν ξέρω πόσο κάποιος μπορεί να του τις προσφέρει, ή αν ο ίδιος ο σημερινός δήμαρχος πρέπει να τις βρει και να τις πείσει. Έργο βουνό.
Ο τρίτος Παντελής Γρετζελιάς έκανε μια προσπάθεια να περάσει στον δεύτερο γύρο, αλλά δεν τα κατάφερε. Πλέον, δυο πράγματα του απομένουν. Να παίξει ένα ρόλο που ο ίδιος θα συγκαθορίσει μέσα στο νέο δημοτικό συμβούλιο της απλής αναλογικής, αλλά και να «ψήσει» το γιο του Χρήστο, ο οποίος πρώτευσε σε σταυρούς προτίμησης. Βέβαια, άλλο να σε λένε Γρετζελιά κι άλλο να είσαι ο Γρετζελιάς. Αλλά αυτά μένει να τα δούμε, ας μην προτρέχουμε με τον νεαρό Χρήστο Γρετζελιά.
Για τον Τομπούλογλου, λίγα έχω να πω που δεν είπα προεκλογικά. Η γενική πολιτική του εικόνα είναι τόσο βεβαρημένη, που το εγχείρημα ήταν εξαρχής καταδικασμένο. Ο ίδιος προσπάθησε να μου αποδώσει ιδιοτέλεια, εμπάθεια κλπ σε αυτή μου τη διαπίστωση. Τώρα, ας κάνει το ίδιο και στο 86,98% των πολιτών που ψήφισαν, αλλά διάλεξαν ένα άλλο ψηφοδέλτιο. Του το έχω πει πολλές φορές, ας του το πω άλλη μια: Δεν είναι ο γιαλός στραβός...
Για τον Σερετάκη επίσης έχω λίγα να πω: Η επίδοσή του είναι μέσα στο αναμενόμενο διάνυσμα, καμία έκπληξη ούτε προς τα πάνω, ούτε προς τα κάτω. Αν ανοιγόταν λίγο και σε δεξαμενές εκτός ΚΚΕ, ίσως η επίδοσή του ήταν καλύτερη, μπορεί και πολύ καλύτερη. Αλλά αν αυτός και το κόμμα του είναι ικανοποιημένοι με αυτά τα ποσοστά, εμένα μου περισσεύει...
Ο Κωνσταντινίδης έκανε «χαμηλή πτήση». Δεν ξέρω γιατί δεν βρήκε στηρίγματα σε κάθε περιοχή, γιατί δεν γύρισε όλη την πόλη, πόρτα- πόρτα, να εξηγήσει ότι δεν υπάρχει άλλη νέα υποψηφιότητα, με μια ξεχωριστή αντίληψη για την αυτοδιοίκηση και την πόλη, κλπ. Αλλά το αποτέλεσμα πρέπει σαφώς να τον προβληματίσει. Κάτι λάθος έκανε, και αυτό το «κάτι» δεν είναι επουσιώδες.
Τέλος ο Κοπελούσος, έκανε αυτό που λέγαμε από την αρχή: Μάζεψε τους φίλους και γνωστούς του για να εκλέξει τον εαυτό του στο νέο δημοτικό συμβούλιο. Τίποτα παραπάνω και τίποτα λιγότερο.
Και τώρα;
Τώρα οι πολίτες αυτής εδώ της πόλης, διαιρούνται σε δυο ομάδες: Σε αυτούς που ψήφισαν κάποιον εκ των δυο οι οποίοι θα αναμετρηθούν την επόμενη Κυριακή, και στους άλλους που ψηφίσαμε κάποιον εκ των αποκλεισθέντων.
Οι πρώτοι επίσης διαιρούνται σε δυο κατηγορίες: Εκείνους που απλώς θα πάνε στην κάλπη και θα ξαναψηφίσουν τον υποψήφιο που προτιμούν για δήμαρχο, κι οι άλλοι που δεν θα περιοριστούν σε αυτό, αλλά θα κάνουν κι ενεργό αγώνα για να πείσουν όσους περισσότερους συμπολίτες μπορούν.
Όσο για εμάς, τους υπόλοιπους, που ψηφίσαμε κάποιον από τους συνδυασμούς που δεν θα εμφανιστούν στο δεύτερο γύρο, εμείς έχουμε μια λαμπρή ευκαιρία.
Ποια είναι αυτή;
Ας δούμε πρώτα τις εναλλακτικές: Η πρώτη είναι να πάμε για μπάνιο. Έτσι μειώνουμε το ποσοστό συμμετοχής στις εκλογές, αυξάνουμε την αποχή, δείχνουμε ότι δεν δίνουμε σημασία σε αυτό που είχε πει ο Πρωταγόρας: «Αν δεν ασχολείσαι με τα κοινά, αφήνεις τους χειρότερους από σένα να τα καθορίζουν», ή κάπως έτσι.
Η άλλη επιλογή είναι να πάμε και να πούμε σαν τον Πόντιο Πιλάτο «εγώ νίπτω τας χείρας μου» ρίχνω ένα λευκό ή άκυρο, βάζω μια μούντζα, γράφω επάνω κι ένα σύνθημα κι άσε τους άλλους να κανονίσουν ποιος θα βγει. Σε αυτούς απαντώ, πρώτον και πάλι με τη ρήση του Πρωταγόρα και δεύτερον με τη ρήση τη δική μου: Μα καλά, δεν ξέρετε ότι το σύστημα σας έχει «δεμένους»; Είτε λευκό ρίξετε, είτε άκυρο, ουσιαστικά βοηθάτε αυτόν που θα έλθει πρώτος. Τα άκυρα- λευκά στην ξεπεσμένη Δημοκρατία μας ΔΕΝ επηρεάζουν το συνολικό ποσοστό των ψηφισάντων (100%) επί του οποίου οι υποψήφιοι παίρνουν ο καθένα τα δικά του ποσοστά. Άρα, ο πρώτος παραμένει πρώτος, κι ο δεύτερος, δεύτερος. Τι κάνει, λοιπόν, το άκυρο-λευκό; Μια τρύπα στο νερό.
Κι ερχόμαστε στο δύσκολο δρόμο. Της απόφασης ως πολίτες, να ρίξουμε ένα από τα δυο ψηφοδέλτια στην κάλπη. Ένα από τα ψηφοδέλτια που μόλις μια εβδομάδα πριν, απορρίψαμε. Τι συμβιβασμούς πρέπει να κάνουμε; Πόσο νερό να ρίξουμε στην πολιτική μας συνείδηση;
Εγώ δεν διανοούμαι να πω σε κανέναν τι να κάνει. Θα γράψω απλώς δικές μου σκέψεις. Την Κυριακή πίσω από το παραβάν θα έχω να διαλέξω ανάμεσα σε έναν δήμαρχο που με απογοήτευσε (ειδικά εμένα προσπάθησε να με εξοντώσει, τόσο μυαλό κουβαλάει) κι έναν υποψήφιο δήμαρχο που δεν γνωρίζει την πόλη κι ήλθε κυριολεκτικά «φυτευτός».
Λίγο πιο λιανά:
Έναν που δοκιμάστηκε κι απέτυχε, κι έναν άλλο που δεν θέλω να δοκιμαστεί γιατί... ας μην τα ξαναγράφω, τα έχω γράψει. Φυτευτός δήμαρχος σημαίνει ότι κανένας από τους πραγματικά ντόπιους δεν μπορεί. Κι αυτό, δεν το μπορώ εγώ...
Αδιέξοδο, πάμε πάλι:
Μήπως πρέπει να λάβω υπόψη μου την ετυμηγορία των συμπολιτών μου της πρώτης Κυριακής; Δηλαδή εγώ λέω ότι ο Βασιλόπουλος απέτυχε, αλλά βλέπω ότι η πόλη τον θεωρεί καταλληλότερο λχ από τον Γρετζελιά που έκανε τρεις θητείες κι έχει ένα καλό όνομα στην πόλη. Μήπως, δηλαδή, το δικό μου «απέτυχε» έχει να κάνει και με τον πόλεμο που μου έκανε, κι ο οποίος πόλεμος είναι αυθεντικό δείγμα αυταρχισμού;
Από την άλλη, όμως, κι ο απέναντι, δεν φτάνει που ως πέρυσι ερχόταν στην πόλη μόνο για τουρισμό (κι ούτε καν γι αυτό...), αλλά έχει μαζέψει και την Μικτή Παλαιών Αντιδημάρχων, ατόμων δηλαδή που πηδούν από το ένα ψηφοδέλτιο στο άλλο, δηλαδή για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους «επαγγελματίες δημοτικοί παράγοντες». Μου είναι πρόβλημα ο Βούρος, μου είναι και το επιτελείο του.
Γιατί, το επιτελείο του Βασιλόπουλου είναι καλύτερο; Από τους 7 που εκλέγει, ζήτημα είναι αν σε ένα σοβαρό δημοτικό συμβούλιο έχουν θέση οι μισοί. Κάτι αμελέτητα υποπόδια, κόκκοι άμμου του σταλινισμού, ξύλα απεκέλητα, αγράμματοι κι αμόρφωτοι, που μόνο να βρίζουν και να ειρωνεύονται ξέρουν, σε κάνουν να τρέχεις μακριά χιλιόμετρα...
Δεν βγάζω άκρη σήμερα. Ευτυχώς έχω ακόμα 5 μέρες.
Θα επανέλθω...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Υποχρέωση κάθε δημοκράτη η ήττα του Άρη Βασιλόπουλου
Η υποψηφιότητα Βούρου αποτελεί προσβολή για τη Φιλαδέλφεια και τη Χαλκηδόνα
Ο Παντελής Γρετζελιάς σε ρόλο «Ελ Σιντ» ποντάρει στο συναίσθημα, όχι στη λογική
«Βουνό» τα εμπόδια στο δρόμο του Χάρη Τομπούλογλου προς τη δημαρχία
Οι δημοκρατικοί πολίτες αντιστέκονται σε φασιστικού τύπου πιέσεις
Αν δεν μας πουν τίποτα, θα υποθέσουμε τα πάντα...
Για άλλη μια φορά τα φασισταριά της πόλης επιτέθηκαν εναντίον της τοπικής ΝΔ
Εκλογές με ομάδες
Άσπρα κοράκια, κόκκινα κοράκια, κοκορίκο
Κάποιοι, από το ημίφως...
Ο ένας τώρα «θυμήθηκε» τους πολίτες, ο άλλος... ούτε τώρα!
Σκάσε και ψήφιζε...
Προεκλογικό σκηνικό, κομμένο και ραμμένο...
Ντροπή, μια λέξη άγνωστη στη δημοτική Αρχή
Βαρεμάρα...
Ο Στράτος Διονυσίου παρεμβαίνει στα δημοτικά πράγματα της πόλης μας...
Ο Γιώργος Νταλάρας, παρεμβαίνει στην προεκλογική περίοδο
Ο Γιώργος Ζαμπέτας παρεμβαίνει -κι αυτός- στις εξελίξεις στην πόλη μας
Πολυτεχνίτης κι ερημοσπίτης
Προαναγγελθέν ναυάγιο για την Αυτοδιοίκηση ο νέος Εκλογικός Νόμος
Προεκλογικός διάλογος, περί... όνου σκιάς
Να δεις που κάποτε θα μας πούνε...
Ούτε τους χομπίστες, ούτε τους τουρίστες
«Τη μια τη λέγαν Αφροδίτη, και την άλλη Αφροδίτη επίσης»
Τυφλοί τα τ' ωτ' τον τε νουν τα τ' όμματα...
Μόνη χαμένη, η πόλη...
ΑΕΚ - Άρης...