Βρισκόμαστε για άλλη μια φορά, την πολλοστή στη Μεταπολίτευση, στη διασταύρωση σκουπιδιών και πολιτικής, γωνία. Το πολιτικό σύστημα, στο σύνολό του, παραιτημένο, αδιάφορο, συνένοχο, παρακολουθεί την καταβύθιση των πόλεων, κάθε γειτονιάς, στην αβάσταχτη δυσωδία, στους ατέλειωτους σωρούς σκουπιδιών, στον εκβιασμό μιας ολόκληρης κοινωνίας από άλλη μια (την πολλοστή, κι αυτή...) οργανωμένη μειοψηφία, που μπήκε στους δήμους με συμβάσεις ορισμένου χρόνου και σήμερα, μετά από οκτώ χρόνια κρίσης, ύφεσης κι απίστευτης δοκιμασίας των αντοχών κάθε Έλληνα πολίτη, θεωρούν αυτές τις συμβάσεις "όχημα" μονιμοποίησης στο δημόσιο, συμμετοχής δηλαδή στην κοινή απόλαυση των καρπών της "ιερής αγελάδας" του σύγχρονου ελληνικού κράτους, χωρίς να ασχολείται κανείς με το καταλυτικό ερώτημα: ποιος θα τρέφει την "ιερή αγελάδα" που μετά από οκτώ χρόνια μνημόνια είναι αδυνατισμένη, ατροφική, αδύναμη. Έτοιμη να πέσει κάτω, στο χορτάρι. Και την ώρα της πτώσης, της κατάρρευσης, μια χούφτα οργανωμένων "Ελληναράδων", σπεύδουν να ρουφήξουν άλλη μια γουλιά από το -ανύπαρκτο, πλέον- γάλα της, να γλείψουν λίγες σταγόνες το "ιερό βυζί" την ώρα που η αγελάδα καταπίπτει, αν δεν έχει καταπέσει ήδη...
Κι η πολιτική; πού είναι η πολιτική; Πού είναι κυρίως εκείνο το κομμάτι της που μας υπόσχεται ότι θα μας βγάλει από τον εφάλτη της ατέλειωτης κρίσης, της απίστευτης δοκιμασίας του Έλληνα; Είναι μακριά, και δεν θέλει να πλησιάσει. Κι αυτό, διότι η πολιτική ελίτ είναι συνένοχη, διαχρονικά συνένοχη αλλά και τώρα, πρόσφατα, συνένοχη, σε αυτό το έγκλημα που συντελείται. Όπως παλιά, στις εποχές της ευωχίας, έτσι και τώρα "κλείνει το μάτι" στους συμβασιούχους, ότι σε λίγο θα ανήκουν στην κατηγορία αυτών που εξυπηρετούν "πάγιες και διαρκείς ανάγκες" (τι άλλο μπροεί να είναι η καθαριότητα;) κι έτσι θα μονιμοποιηθούν για να αράξουν αργότερα σε κάποιο γραφείο και να δώσουν τη θέση τους σε νέους συμβασιούχους να διεκδικήσουν λίγο γαλατάκι ακόμα από την ημιθανή ιερή αγελάδα του ελληνικού κράτους: Το δημόσιο.
Κι όταν η Δικαιοσύνη απεφάνθη ότι τέτοιες δολιχοδρομίες δεν μπορούν να ευδοκιμήσουν στις μέρες μας, ήλθε η ώρα του εκβιασμού. Εκεί που τελειώνει η πολιτική, αρχίζει η Δικαιοσύνη στη σύγχρονη Ελλάδα. Κι εκεί που τελειώνει η Δικαιοσύνη, αρχίζουν οι οργανωμένες μειοψηφίες κι ο εφιάλτης που ετοιμάζουν για τους ατυχείς -κι αμέτοχους του εγκλήματος- Έλληνες πολίτες.
Πολιτικής και σκουπιδιών, γωνία, λοιπόν. Καλό καλοκαίρι...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ